Çocuklar hangi sporu yapmalı?

Bir ebeveyn olarak en büyük koşuşturma sebebimiz, çocuklarımıza güzel imkanlar sunabilmek ve onların doğru adımları atmalarına yardımcı olabilmek.Hepimiz, çocuğumuzun sağlıklı gelişebilmesi için spor yapmasını isteriz ama bir çoğumuz çocuğumuzun hangi sporu yapacağına karar vermekte zorlanırız. Bazen çocuğumuzun hevesi, bazen bizim hevesimiz spor branşını belirler. Bu seçimin onun için uygun olup olmadığına çoğu zaman bakmayız ya da nasıl bakacağımızı bilmeyiz.

Futbol oynamak , yüzmek, jimnastik ya da karate... Hiç birbirine benzemeyen farklı bir çok özellik gerektiren spor branşları. “Çocuğum sporcu olmayacak ne fark eder?” diyebilirsiniz. Peki ya yaptığı spor gelişimini bozarsa ya da sakatlanmasına sebep olursa.

Çocuklarda uygun spor yönlendirmesi için çocuğun isteği kadar fiziki yatkınlığı, zıplama yüksekliği, çabukluğu, doğal kondisyonu, dengesi, duruşu (postürü), esnekliği, ayak yapısı gibi çok farklı özelllikler önemlidir. Bunlar antrenmanla değişebilen ve doğal yetenek olarak değişmeyen bir kısım özelliklerdir. Doğru spor branşına yönlendirme, antrenmanla değişmeyecek bazı doğal özelliklerin kendi yaş ortalamasından farklı olmasının tespiti ile başlamalıdır.

Ülkemizdeki en önemli sorun ülkemize asit norm tablosunun olmaması yani , Türk çocuklarının özelliklerini belirleyen bir ortalamaya sahip olmayışımızdır. Benim de ekibimle sağlık desteğini verdiğim “sporun T”si projesi 4 senedir Başakşehir Belediyesi bünyesinde, çocukların fiziki gelişimlerini takip ederek bölgedeki çocukların ortalama değerlerini ve bu ortalamalardan farklı özellik gösteren çocukların bu özelliklerini doğru kullanabilecekleri branşa yönlendirilmelerini sağlamakta. Örneğin ortalamaya göre daha çabuk bir çocuğun kısa mesafe atletizm branşına yönlendirilmesi ile kendi yaş kategorisinde en üste çıkması bile gerçekleşti. Çalışmada elde edilen veriler özel oluşturulan bir yazılımla takip edilerek çocuğa uygun spor branşları belirlenmekte, aile ve çocuğun istediği branş bu şekilde seçilmektedir.

Bu projenin yaygın hale gelip tüm Türkiye’de kullanılması öncelikle kendi ülke normlarımızı bulmamızı, sonrasında da uluslararası branşlarda daha üstün sporcular yetiştirmemizi sağlayacak. Bu proje, devşirme sporcu ya da gurbetçi sporcu ihityacımızı düşürüp bizi sporcu ihraç eder konuma getirecek. Ayrıca her çocuk gelecekte sporcu olmayacak fakat spor kültürü oluşturularak sağlıklı bireyler olarak yetiştirilmeleri de sağlanacak. Kendi vücuduna tanıyarak yetişen çocuklarımız daha düşük sakatlık riski taşıyarak spor yapabilecek.

Bu takibin bir önemli diğer yanı da düz tabanlık, omurgada eğrilik (skolyoz) , kamburluk (kifoz) gibi hastalıkların da erken yakalanması ve takibidir. Bu şekilde uygun antreman programı ile bazen ameliyata gidebilecek hastalıkların önü kesilebilir. Uygun ayakkabı ya da taban seçimi ile ayak bozulmaları azaltılabilir. Vücuda uygun olmayan branş ile sakatlanma riski düşürülebilir.

Artık ülke olarak başarılarımızı şahsi gayretlere ya da tesadüflere değil, bilimsel ispatlanmış yöntemlerle yetiştireceğimiz çocuklarımızla kazanma vakti.

Ortopedi ve Travmatoloji Uzman Operatör Doktor Hilmi Karadeniz