Dün Ramazan'dı bugün Kamber!

Değil Kamber, 10 Kamber olsaydı o gece Iliç yine sahneye çıkacaktı. Sağdan Sabri-Cihan saldıracak, soldan Orhan Ak-Arda nefes aldırmayacak, ortadan Ayhan devreye girecek, Hakan Şükür savunmanın bütün dengesini bozarak arkadaşlarına sürekli boş alan yaratacak, Galatasaray bunları bıkmadan usanmadan deneyecek ve Kayseri buna dayanacak. Yok ya... Dayandı zaten dayanabileceği kadar, Johnson’un bir karış dışarıya çıkan dilini ve çaresiz bakışlarını da mı görmediniz ekranda, dakikalarca gösterildi, ardından da jenerik olarak sunuldu. İşte sadece bu görüntü bile yoğun maç trafiğinin değil, Galatasaray kabusunun eseri olduğunun belgesiydi.Uzun süredir böylesine birlikte hareket eden takım izlemedim sahada. Bloklar arası bağlantıydı, alan daraltmaydı gibi ifadeler kullanmayacağım. Ama kör de değilim. ‘Galatasaray 10 kişi kalıp 1-0 geri düşseydi de, Mondi atılınca yedek kalecinin girmesi için orta sahadan biri çıksaydı da, falan, filan...’ Kahin değilim, ne olurdu bilemem. Bildiğim tek şey, Cim Bom’un o gece her anlamda muhteşem bir 90 dakika çıkardığı. Kayseri ya 44’te düşecekti ya 84’te. Ya Kamber’den sonra başlayacaktı çöküş veya Kamber’liyken. 10 kişiyle de yıkılacaktı, 11 kişiyle de. O gece, öyle bir geceydi işte. Cim Bom’un belki bireysel yıldızı yoktu parlayan Alex gibi, Tümer gibi. Ama göklerde yıldız gönüllerde aydı Galatasaray.Bu arada Ankaraspor karşısında da Ramazan çıkınca Aslan beraberlik golünü atmıştı onlara göre. Yoksa yenilgi kesindi. Benden rakip teknik adamlara tavsiye, yorumcuların bu müthiş saptamasına kulak verin ve Galatasaray’la oynarken sakın oyuncu değişikliği yapmayın.***Selçuk Dereli’nin, Mondragon’un Mahmut Hanefi’yi düşürdüğü pozisyonu ‘es’ geçmesini herkes değerlendirdi. Kimine göre şişmandı Dereli ve bu nedenle pozisyona uzak kalmıştı, bir kısmına göre taraftarın tepkisinden ürkmüştü, yüreği yetmemişti. İkisi de olabilir, bilemem!Yaşamın her alanında ‘üstlerine şirin görünmenin’ ödüllendirilme yolunda en geçerli yöntem olduğu Türkiye gerçeği ortadayken, bazı statlara giremeyen Federasyon Başkanı Haluk Ulusoy’un Ali Sami Yen’de krallar gibi karşılanmasının, yetmezmiş gibi tüm Galatasaraylı yöneticiler ve futbolcular tarafından kanka gibi kucaklanmasının hiç mi etkisi olmamıştır o düdüğün çalınmamasında; onu da bilemem!