Utandılar da uyandılar!

Altay karşısında sıfıra inerek en az 10 pozisyona girdi Galatasaray, sağ kanat bindirmeleriyle. Bir Arda, bir Ayhan, bir Sabri, bir Barış, yüklendikçe yüklendiler, maden bulmuşçasına. Anlayış temelden değişiyor, düşünsel bir devrim yaşanıyor bu konuda. Yine birilerinin siniri bozulacak ama, bu da Skibbe’nin eseri gibi sanki! Bugüne kadar böylesine yoğun bir ‘sıfıra inme’ organizasyonu göremedik de, o bakımdan! Ve böylesi bir değişim, ısrarlı çalışma programı uygulanarak başarılabilir ancak. Öyleyse ‘Skibbe çalıştırmıyor’ safsatasından sonra, ‘Skibbe yetersiz’ söylemi de inandırıcılıktan uzak düşebilir, ne dersiniz! Tabii bunu gözlemlemeye devam etmek gerekir. Bakalım son dakikalara gelindiğinde de soğukkanlılık ve futbol aklı korunabilecek mi, doldur-boşalt yerine ‘son şans olsun, ama sıfıra inelim’ anlayışı uygulanabilecek mi?

Altay karşısında golü yiyene kadar, bir zamanlar Dalyan, 56 ya da Zuhurat Baba’da oynayan şöhretler gibi zevk alan/veren, ama sonucu önemsemeyen bir havadaydı Galatasaray. Golü yemek değil de, golün güzelliği kendine getirdi Sarı-Kırmızılılar’ı aslında, utandılar da uyandılar! Böylesine jeneriklik golü, o milyonlar kazananlar arasında bile atan olamazdı, Ümit Karan dışında! Ama o da artık sürekli oynayabileceği ve önemseneceği bir takıma gitme isteğinden, buna karşılık Galatasaray’dan aldığı parayı verebilecek başka bir kulüp olmamasından kaynaklanan can sıkıcı, meslekten küstürücü bir ikilem ve sinirlilik halinden ötürü saçmalıyor!

Savunmada Barış ve Sabri gibi anı anına uymayanların hata yapması anlaşılabilir ama, Meira tecrübesinde bir futbolcunun ettiğini, vallahi ben etmem! Ne o öyle yanlış yer tutmalar, rakibe baskı kurmak yerine refakat etmeler, pas bile atamamalar. Yakışmıyor. Tek teselli, Şeyhmuz’un o muhteşem golünü izlettirmesiydi futbolseverlere!
Tabii hücum organizasyonunda ikili ve üçlü oyunların eksikliği hat safhadaydı Altay karşısında. Bir de duran toplardaki sakillikler göze çarptı tabii. Bu da, Lincoln’süzlükten kaynaklandı. Lincoln’ün bundan sonra göstereceği performans, ‘Hagi’li Cim Bom-Hagi’siz Cim Bom’ farkı kadar önem taşıyacak gibi gözüküyor. Ama hoş bir durum değil bu, dikkat!