Mazeretim var asabiyim!

Milli maç aralığı öncesi, Kayseri maçı sonrasında, kora kor mücadeleden yaralanan Kartal sonucu biraz hakeme
biraz da rakibin sertliğine bağlayarak
işi geçiştirdiğini düşündü.
Ankaraspor maçında takke düştü
oyun kötüydü.
İmdada doksana sığmayan,
uzatmanın sonuna taşan,
sayılmayan gol yetişti.
Mazeret bulunmuş, asabi olunmuştu.
Sonrası mağlum,
yumruktan bahisle,
“Altında kalan ezilir” çıkışı,
Federasyona “ultimatom” ıslığı
ve Denizlispor maçındaki
oyun bozukluğu,
10 dakikada amatör takım hafifliğinde
yenilen iki gol,
sonra zorla atılan üç gol,
sona doğru Denizli kasabının
Nobre’ye vurduğu “Amele tekmesi”
yine imdada yetişen
hakem “ötelemesi.”
Ve ‘Mazeretim var asabiyim ben’ nameleriyle, bu maçların ortasında ekmek arası, bir de Marsilya maçı sonrasında, hakeme çıkartılan günah haçı.
Beşiktaş’ın kolay lokma sanıldığını,
ona saldırıldığını zannedenlerin;
içerideki arızayı unutturan,
dışarıya ilgiyi taşıyan,
hedef şaşırtan sözde sert çıkışları.
İşin özü şudur ki,
Bunlar laf-ı güzaftır.
Beşiktaş’a saldıran da yoktur,
saldırabilecek kuvvette olan da.
‘Sallamak isteyen çoktur’
derseniz itirazımız olmaz.
İşin doğrusu, bunların arkasına sığınarak
yolunda gitmeyenlere “çare” bulunmaz.
Kartal içeride ne olduğunu
neden ve niçinleriyle acele bulmalı,
futbolcu dinlendireceğim derken,
onları kaybetmemelidir.
Kaş İbrahim, Akın ibrahim,
Yavru Kartal Batuhan, Yılmaz Burak solmamalı, kontenjan dolduran; Diatta, Cisse ve de Higuain laf olsun diye oynamamalıdır.
Kartal aşkı ile, cesur yüreğini futbolcular sahaya koymalı,
Sağlam komutan hakemi de, rakipleri de,
nerede ne varsa hepsini birden,
üst üste koyup yenebileceklerini onlara anlatmalıdır.
Mazeretten doğan asabiyet de, bir an önce bitmelidir.
Tersi sonuçta; yüzü bambaşka,
dönem başlamadan,
meselenin özünü, iş bilenin gözüyle, görmelidir Beşiktaş.
Mazeretim var şarkısını da, bırakın M.F.Ö. söylesin.