Beklendiği gibi

Bebe’yi ileride tek bırakıp 4’lü savunmayla oynayan Ankaragücü karşısında sahada daha ilginç arayışlara giren taraf Vestel Manisa idi.3’lü savunma ve tek ön libero ile oynarken Okan’ı sağda tek kullanan ancak tipik bir sol kanat bulundurmayan ev sahibi Holosko ve Reinaldo’ya forvette görev vermiş, Nizamettin, Selçuk ve Zelenka’ya orta sahada çok ağır bir yük bindirmişti: Bu dengesiz yerleşim ve görev dağılımının oldukça garip bir futbola yatkın olduğu açıktı.Ankaragücü, öncelikle savunma ve orta sahası arasındaki bağı hep sağlam tutup, hiç çözülmeyerek, geniş alanda eksik yakalanmayarak problemin çoğunu çözdü. Vestel’de Selçuk ve Nizamettin’in ataklarda girişkenlik eksiklikleri, Manisalılar’ı kaleye top kaldırmaya zorladığında da bu topları Serkan ve Sedat Bayrak kolayca aldılar.Set hücumunda orta sahada akıllı ve düzgün toplar kullanan Zelenka, Okan’ı birkaç kez oyuna etkili şekilde hücuma soktuysa da, kendisi de 3. bölgeye geçince, bir güzel pas hariç, kaybolup gitti.Ankaragücü ise orta sahada sağlam durup, rakibin kendisine sunduğu çok sayıdaki zaafı değerlendirmek yerine maçın başındaki plana sadık kalarak, ısrarla, Bebbe’yi defansın arkasına koşturdu. Çabuk tükenen Okan’ın kanadını biraz zorlayıp teslim almadı, Yordanov biraz gayretle kaleye kadar serbestçe inmeyi denemedi. Bebe hiçbir koşudan kaçınmayıp, topla çok buluştu ama sayısız gol vuruşunu da heba etti. Vestel bu maçta pozisyon yakalamamış değil ancak Ankaralılar da fırsatları değerlendirseler gene hezimete uğrarlardı.Fiziksel, mental ve taktiksel olarak berbat haldeki Vestel karşısında daha takım gibi olan taraf kazandı.Vestel yönetimi objektif eleştirilerimizi değil, övgüleri dikkate alarak, plan- strateji ve kararları Yanal’a yüklemenin yarattığı yetkinlik ve denetim sorununu görmediler; çok zaman, çok para ve çok prestij kaybettiler. Düşüneceklerse, süreci en başından ele almalılar.