‘Dönenlerin' farkı

Hakan Şükür’ün yedek kulübesinde beklemeye başlaması ile birlikte Galatasaraylılar’ın kalbinde hüzünlü bir vedanın hazırlıkları da başlamış gibiydi sanki. Ama Hakan Şükür, Ümit’in sakatlığının ardından, hem de tam zamanında, hem de tam alıştığı liderlik rolünü tekrar teslim alarak döndü. Galatasaray taraftarı da Hakan’ın dönüşünü daha maç öncesinde koca stadyumu ‘Büyük Hakan!’ tezahüratı ile peşinen bir şölene dönüştürdü, haklarını teslim etmek lazım...Hasan Şaş geri dönüşünü başarmıştı bir süredir, galiba şimdi sırada Ergün de var. Şampiyonluk gelecekse bu yıl, Galatasaray’da şampiyonluk karakterini tekrar taşıyanlar sayesinde olacak.Aslında kalabalık hücum etmeyen Diyarbakırspor, Göksel’in istisnai olarak çizgiye indiği iki atağın ilkinde daha 2. dakikada öne geçince zihinlerde bir an için maçın zora girdiği gibi bir fikir oluşmuş olabilir. Ancak ilerleyen dakikalarda Galatasaray’ın pek bir sorun yaşamayacağı açıkça görüldü. Savunmaya yerleşen 6-7 Cim Bomlu’nun arasına 2-3 hücumcuyla giden bir takım karşısında Galatasaray’ın tedirginlik duyması ayıp olurdu. Bütün iş ayaklarındaki topu doğru dürüst kullanmalarına bağlıydı. Necati’nin golünde futbolun şovunu bile yaptılar.Galatasaray’ın performansında en belirgin faktör Hasan Şaş idi. Kanada geldiğinde topu ayağında tutup genelde bocalayarak pek iyi kullanamayan Hasan, göbeğe gittiğinde defansın arkasına nefis paslar atarak kendi beceri çıtasını da yükseltti. Basit oynayınca oyun zekası ve yaratıcılığı daha net görüldü.Tomas ve Ayhan’ın performansları da iyiydi. Ancak sürekli hareket halinde olan ve hücuma hep elverişli bir koridor bulup katılan Iliç’in yeterli pas desteği almadığını vurgulamak gerekir. Diyarbakır’ın risk almayı ve oyun biçimini değiştirmeyi 80’lerden önce deneyebilmesi gerekirdi. Yalnızca centilmence oyunları nedeniyle kutlanmayı hak ettiler.Bu arada aynı ligde oynadıkları halde hedefler birbirinden farklıysa, birbirlerini rakipleri gibi görmeyen takımların oynadığı maçların çoğalmasının önemsenmesi ve tartışılması gerekir.