Galibiyeti sökemediler

Wolfsburg ilk 20 dakikada sürekli direkt atak yapıp, 3. bölgede yüzü dönük adamı bularak atak sonlandırıyor, izlemesi keyifli bir futbol sergiliyordu. Bu futbol, milyonluk kentlerimizin stadyumlarında birkaç bin kişiye futbol oynanırken, 130 binlik bir yerleşimin 30 bin kişilik stadyumu neden doldurup taşırdığını da anlatıyordu...

Almanlara, hızlı oynamalarına izin vererek savunma yapmaya çalışmak oldukça riskliydi ancak Beşiktaş bu dönemi çok fazla dağılmadan geçti. Her ne kadar oyun kuramayıp çok sayıda geri pası yaparak, uzun vurup çok sayıda top kaybetmek olumsuz bir görüntü verse de, orta sahadan boş adamlar gönderip hücumda çoğalarak hücum etmek ve kaleye 5 tehlikeli vuruş yapmak da iyiydi. Çoğalarak alternatifli hücum etme zemini bulan Beşiktaş’da Tabata’nın yaratıcılığı golü ilk yarıda getirebilir gibiydi...

Wolfsburg’un temposuna önce kendileri yenildiler, eskisi gibi çıkamaz olunca neredeyse tamamı soldan ortalar yaparak gol bulma kolaycılığına kaçtılar. Bu ortaların tamamını Rüştü pırıl pırıl bir kalecilikle savunmaya iş bırakmadan topladı...

Wolfsburg ikinci yarıya da tempo yaparak girse de, ilk yarıda oyuna etkili şekilde giremeyen ve duvar olmaktan başka şey yapamayıp kaleye bir kez dışında bakamayan Grafite atıldıktan sonra ciddi bir şey yapacak halleri kalmadı.

Kartallar da golü gerçekten isteyerek zevkle hücum ediyorlardı. Nihat’ın, Bobo’nun, Fink’in, Ernst’in koşuları hep bu isteği ortaya koyuyordu. Ancak Tabata’nın oyuna alınış zamanlaması da, topla buluşturulmaması da önemli bir eksiklikti. Bu devrede çok az şut denenmesi de öyle

Böyle kolaylaşmış maçların kopartılamamasına yazık...