Hedefe doğru

4-1-3-2 gibi dizilen Altay, maça sağlam ama belli yönlerinde tutuk bir oyun anlayışıyla girdi. Özellikle hücumda yavaş bir tempo ile oynamaları atak organizasyonlarını kısıtladı.Ali ile Sancak, sol kanatta iyi işler yaptılar ama Altay’ın buna güvenerek sürekli sola yaslanması, bir süre sonra rakibe kolay okunur ve kolay savunulur bir oyun planı sunuyor. Dün Sancak çizgide topu kazanıp, nefis pasladı. Ali de nefis ortalayıp, Ufuk’a golü attırdı. Ama bunu gösterişli bir istisna olarak kabul etmek gerekir. Böyle sıra dışı işler sistematik olarak tekrarlanamaz.Hücumun ortası en az kullanılan kanal idi. Ufuk hücum organizasyonu işlerine pek karışmadı. Mümkündür, bir santrfor ceza sahasının içine odaklanabilir, ama forvet arkasındaki Emirhan’ın henüz kendisine bir rol belirleyememesi iyi değil. Çok koşuyor, lakin ne bir hücumcu kadar tehditkar, ne de yeterince top kapıp alan daraltıyor. Kartal’dan sonar en çok gelişen oyuncu Fatih. Hem ön liberoda güvenli, hem de ileri çıkıp etkili paslar veriyor. Eğer Fatih pasörlük yapmasa, Mehmet Şen’i kimsenin defans arkasına koşturacağı yoktu. Eğer bir an önce form tutup, konsantrasyon problemini aşamazsa Fazlı’yı kenarda bekletemez.Altay, inişli-çıkışlı bir futbol oynamasına karşın, bu maçı kazanak ligde önemli bir konuma geldi. Maçın en önemli sonucu Altay taraftarının maç sonunda formalite icabı değil, inançla yaptığı “Şampiyon” tezahüratıydı.