Hücum coşkusu

Kalbi kırık Trabzonspor ile olacağı kadar olamayan Kayseri arasındaki maç, gayet coşkulu başladı. Oyuna şaşırtıcı derecede stressiz, hatta keyifli bir havada giren Trabzon, maçın başında Eren’in ikram gibi pasıyla öne geçti. Ancak Trabzon takım halinde o kadar önde pres yapmasaydı, ne Eren’in pas hatası bu kadar hayati olurdu ne de Umut kale önüne bir saniyede inebilirdi.

Kayseri yediği gole ‘tüh’ bile diyemeden, daha beterine uğrayıp kendi kalesine de bir tane atınca, sezon boyu kalenin ağzından dünyaları kaçıran Trabzon’un bahtının açıldığı da anlaşıldı.

Yine de Gökhan’ın nefis vuruşu, direğe ve Souleymanou’nun başına çarpmasaydı keşke ve herkes Gökhan’ı ayakta doyasıya alkışlayabilseydi. Kayseri’nin toparlanması epey zaman aldı. Aklıyla değil, duygularını ve futbol coşkusunu kullanarak oynayan Trabzon’da, Serkan, Colman ve Yattara da yalnızca hücuma odaklanınca, Kayseri’nin hucüm yolları da tamamen açıktı. Fakat Cangele ve Mehmet Eren’in girişimleri bir türlü kaleyi bulmadı. Turgay hamlesi de işe yaramadı. Ancak ilk yarının son dakikasında gelen Kayseri golü, maçın tadının süreceğini garantiledi. Kapılan her topun anında atağa dönüştüğü yapıda, sonucu hücum bölgesinde kimin daha doğru işler yapacağı belirleyecekti.

Çağdaş futbol standartlarına ve tutarlılığına sahip olmasa bile, Trabzonlular’ın böyle bir duygusal futbolu yaşamaya ihtiyacı vardı. Barış’ın ve Giray’ın Avni Aker’e adım atmaları, Serkan’ın sağbekte çürümekten kurtarılması, belirgin bir anti-Yanal reaksiyonuydu.