Lig ciddileşiyor

Yanal takımlarına karşı geriden oyun kurarak oynayabilmek için müthiş bir teknik ve çelik gibi dayanıklı sinirlere sahip olmak gerekir. Oysa ki topu sürekli uzun oynayıp topun düştüğü bölgede prese başlayacak olursanız rakibinizin çıkmasına engel olur, ileride yerleşirsiniz. Yani, rakibin sürekli baskı kurmasına yardım edecek ise savunmada kapılacak toplar makbul değildir, uzun vurmak daha iyidir!Orta sahada yoğunlaşılan, ancak iki takımın da ayağındaki topları kullanmaya çalışmak yerine uzun uzun kullandığı bu anlayış önceleri pek ala Samsunspor’un lehine işliyor, Vestel forvetleri hiç varlık gösteremiyorlardı. 4-2-3-1 gibi oynayan Vestel Manisaspor, Meduna’nın arkasındaki Caner, Zelenka, Holosko üçlüsünü hücum bölgesine çabuk gönderebildiği ilk atakta golü atınca Samsunspor’un karşı hamlesini boşuna beklemeye başladık.Samsun’un tek forveti Rafael, çok istekli yürekli ve Johana gibi bir stoperi birkaç kez yere yıkıp geçecek kadar kuvvetliydi ama yanına yaklaşan kimse yoktu. Serkan Aykut daha ilk ciddi sprintinin ardından mızıkçılık yapıp hem kendisinin hem de Celil’in sarı kart görmesine neden oldu. Serkan’ın ceza sahasının içinde vuruş alışkanlığını ve gol sezgisini yitirmiş gibi hareket etmesi üzücüydü. Zaten bu iki futbolcunun fiziksel ve zihinsel güçsüzlükleri Samsunun yarı gücünü alıp götürdü.Kötü ve temposuz oynayan Vestel karşısında Misafirler ikinci yarıda biraz daha dirilip oyunda etkili olmaya başladılar, Serkan’ın yerine Ceyhun?un girmesi ile daha tehditkar bir takım haline gelerek güzel kontrataklar yapıyorlardı ki hakem maçın gidişini değiştirdi. Kalan dakikalar maçın sonundaki skor formalite haline geldi.Arzuman, maçta birkaç çok kaliteli düdüğüne karşılık, birkaç da çok kötü karar verdi. Kanımca Samsun’un bir penaltısını atladı, Celil’e verdiği kırmızı kart ise Manisalılar’ı bile şaşırtıp, belki biraz da utandırdı. Karar yelpazesi bu kadar açılınca ne hakemlik standardı kalır, ne de güven duygusu!