Sezonun en iyisi

3. dakikada Koray'ın kolla topun yönünü değiştirmesi penaltıydı. 7.dakikada topu kendi kalesine yollayan Kadlec, ofsaytı bozan Bekir'e siteminde haklıydı. Bu yaşananlar, doğrusu futbolda yine adalet terazisinin şaştığını gösteriyordu. Çünkü Fenerbahçe 1. saniyeden, 45. dakikaya kadar sezonun en iyi futbolunu oynuyordu.

Emre yoktu, yani çok şey eksikti, ama Diego yıldız formasını sırtına geçirmişti. Topal ve Meireles'le birlikte kanatları öylesine besliyordu ki devre bitmeden 20'yi aşan orta ve 7 korner bir takımın ideal
istatistikleriydi. Alper yırtıcı, Emenike akılcı, Kuyt akıcıydı, özetle ev sahibinin temposu baş döndürücüydü. Rize'nin piyango golle sahasına çekilmesi de Fener'i tetikliyordu. Yoksa eski evlat Serkan Kırıntılı'nın 6 can alıcı kurtarışı, topa aşırı hızlı gelip, hata yapan Kuyt'ın kaçan penaltısı ve Kadlec'in golü dışında devrenin skoru 1-1 olmamalıydı. Zira sahada tek takım vardı.

İsmail Kartal'ın Kadlec-Sow değişimi ile ikinci 45'e girmesi bize erken bir panik hamlesi gibi geldi. Zira ilk 45'teki şablon da futbol da çizgi ötesiydi. Ancak Kıvanç'ın kırmızısı Kartal'a bu konuda gelebilecek eleştirileri engelledi. Rize kapandı, Fener sazı eline aldı. İşte bu yüklenmelerden birinde Emenike'ye, Koray'ın yaptığı derslik penaltı hareketini sadece İlker Meral göremedi. Fenerbahçe bu skandal
kararla gerilmesine ve gecenin tartışmasız kahramanı Serkan Kırıntılı'nın sinir bozucu kurtarışlarına rağmen temposunu düşürmedi.

Rakibini adeta yedi, bitirdi. Webo'nun golü de bu güzel geceyi süsledi. Aslında ikinci 45'in gelişi, ilk 45'ten belliydi.

Fenerbahçe'nin 3 puan dışındaki en büyük kazancı Diego'ydu. Hem kendine hem de herkese güven aşıladı. Açıkcası ev sahibinde kötü oyuncu da yoktu.