Namoğlu kimi kimden sakladı!

Geçtiğimiz Salı günü hakemlere atletik test yapıldı. Testi yerinde takip etmek için gazetemizden bir muhabir görevlendirildi ancak uygulamanın basına kapalı olduğu ileri sürülerek muhabirimiz kapıdan geri çevrildi.

Günümüzde devletler ve kurumlar her geçen gün şeffaflaşıyor. Açıklık ve şeffaflık “güven” kavramının vazgeçilmezi durumunda. Şeffaflığa ihtiyaç duymamak; aslında yolunda gitmeyen, olması gerektiğinden farklı, üzeri örtülmeye çalışılan olumsuz bir durum olduğu algısını kuvvetlendiriyor. Bence bir kurum kendine ne kadar güvenirse, o kadar şeffaf olur. Ne derece şeffaf olursa karşı tarafın güveni de o oranda kazanır.

Şeffaflığı ilke edinmiş olsanız...

Yapılan atletik testle ilgili çok fazla şey duyduk. Testin sağlıklı uygulanmadığı yönünde görüş bildirenler var. Bunları Sayın Yusuf Namoğlu’na sorsak, muhtemelen “Söylentilerin aslı yok, uydurma” diyecektir. Madem öyle neden 22 hakemi de zan altında bıraktınız? Şeffaflığı ilke edinmiş olsanız, açıklama yapmak, izahat vermek zorunda kalmazdınız.

Kim doğruyu söylüyor?

Biliyorsunuz hakemlerimiz hafta arası Riva’da toplanıp; antrenman ve eğitim çalışmalarına katılıyorlar. Rossetti, sözleşmesi gereği ayda bir kez Riva’ya geliyor. Diğer haftalarda eğitimi Namoğlu ve MHK üyeleri veriyor. Eğitimlerde, hakem kararları masaya yatırılıyor. MHK pozisyonlarla ilgili nihai kararlarını hakemlere iletiyor. Geçtiğimiz hafta Rosetti Türkiye’deydi. Hakemlere eğitimi o verdi. Son üç hafta Namoğlu’nun “penaltı” dediği pozisyonlara “değil”; “penaltı değil” dediğine “penaltı” dedi. Namoğlu’nun “sarı” dediğine “kırmızı”; “devam” dediğine “faul” dedi. Hakemler kime inanacağına şaşırdı, kafalar karıştı!

Suçlu hakemler!

MHK işlerin yolunda gitmediğinin farkında. Gergin ve telaşlılar. Hataların sorumlusu olarak da hakemleri görüyorlar. Eğitimdeki konuşmaların satır aralarında hakemleri “korkaklıkla” suçlamışlar, verilen maddi imkânları geri almakla tehdit etmişler. “Biz doğru yoldayız ama hata sizde” demeye getirmişler. Kısaca hakemleri hedefe koymuşlar.

Usta kalem Hıncal Uluç’un yazılarında dile getirdiği bir tespiti var: “Ortalık günlük güneşlikken, kimsenin lidere ihtiyacı yoktur. İnsanlar lider aramaz. Lider krizde ortaya çıkar. Çünkü insanlar o zaman etrafa bakarlar, o zaman sarılacak dal ararlar” der. Maalesef şu anda hakemlerin sarılacağı bir dal yok. Lider; liderliğini unutmuş, suçlu arıyor! Hataları nasıl düzeltirim derdinde değil. “Bu saatten sonra hakemlerin başarısı için, biz çok fazla ümit beslemeyelim” derim.