Mahallenin çocuğu!

Herhalde tuttuğu takımdan çok onun maçlarını izlemiş milyonlarca futbolsever var bu ülkede. Hayat hikayesini kendi hikayesinden daha iyi bilen milyonlar...Mimiklerini, bakışını, nasıl tepki vereceğini, neye gülüp (gülmediğine şahit oldunuz mu?!!) neye kızacağını tahmin edebilen milyonlar...İlk gördüğü an elini omuzuna atacak ve “hey, merhaba koçum Carlos” diyecek kadar samimi gören milyonlar... 30’lu yaşlardaki bizler için eşsizdi, tekti. 15 yıl geriden gelenler için de tekti.30’lu yaşlardaki bizler sert, ele avuca sığmaz ve kıvırcık gençle Brezilya plajında kumları savurduk, onunla olgunlaştık. Onun kadar neşeli olabilen başka kim var diye düşünerek... Koşa koşa gidip o sembolleşmiş parlak kafasını öpmek istemeyen var mıdır?Brezilya’yı sevmek ve tutmak için sebep gerekmez. Ama hani inat edip arayanlar varsa da, o bahanelerden biridir Carlos. Mantığınız der ki: 35 yaşında adama bu para (ne kadar?!), takım kurgusu, yabancı sınırlaması, bu kadar Güney Amerikalı’yla nereye kadar, nerede genç sol bek, vs... vs... Ama Carlos mantık ötesidir. Kaka gibi, Zidane gibi... Bir futbolcunun yaşayabileceği herşeyi tatmıştır ve hâlâ açtır (bu sezon Real Madrid’in tüm maçlarını izleyenler ne demek istediğimi anlarlar). Fazla düşünmenize gerek yoktur, ekonomik tablolar çıkarmanıza da... Bulabiliyorsanız kaparsınız bir yerlerden biletinizi ya da oturursunuz televizyon karşısına. İzler ve keyif alırsınız. İlla ‘gri hücrelerimi çalıştıracağım’ derseniz buyurun: Real Madrid ve Brezilya yerine adam bulamıyor, kombine-forma-reklam gelirleri senesi dolmadan finanse eder, liderliği -idol oluşu-getireceği uluslararası itibar ve en önemlisi ilke, kimlik sorunu yaşayan ve yaşatılan Türk futboluna ve takım arkadaşlarına karakteri, birikimi ve temsil ettiği kültür ile sağlayacağı katkılar... Başta tüm yazar ve yorumcular olmak üzere herkes için sınavdır Carlos. Kendileriyle hesaplaşmadır. Gerçekten futbolu sevip sevmedikleri üzerine... Biliyoruz, defalarca çaktılar bu sınavdan. Fenerbahçe, Ortega, PVH, Anelka ile çok çekti bunlardan. ‘Lanet olsun’ dedirterek kaçırtılan, hırpalanan yığınla futbolcu ve teknik adamın mezarı üstünde dans edenler, belki yeni bir yeme kavuştuklarını zannediyor. Sokaktaki her çocuğun kahramanı olan, olabilecek Alex’i bazı Fenerbahçeliler’den bile soğutmayı başarabilecek kadar güçlüler belki. Ama Carlos düzene aykırıdır. Vizyonsuzlara fırlatacağı gülücükleri bitmez. Bir futbolcuyu sevmenin ne demek olduğunu bilenler ve sevenler, o gülücükleri havada kapacaktır zaten... Bunun önüne geçmeye güçleri yetmez.Yazar notu: Latin futbolu sen çok yaşa!