Aramızdaki farklar

Fenerbahçe, ümit taşımasa da sezon başından beri darmadağın görünen orta alanda derlenip toparlanmak, gol bölgeleri çıkışlarına çekidüzen vermek ve takımsal bütünleşmesini geliştirmek adına ‘göz alıcı’ bir imtihan vermek zorundaydı bu sınavda. Peki, yukarıdaki taktik durumlarında bir gelişme gözlendi mi? Dün Sarı-Lacivertli ekipte derseniz bu konularda iyimserlik göstermenin zor olduğunu söylemeliyiz.... Sarı-Lacivertli kadro tam bir oyun disiplini içinde yarışıp farklı yenilgiyi düşünmeden, ısrarla gol sayısı aramak adına büyük gayretler sarf etmekteydi doğrusu... Ancak Emenike-Webo ve Sow gol çıkışlarında, Fener orta sahasının onlara ince paslar yaratmakta hala kısır ve yaratıcı olmaktan uzaklarda olduğunu söylemeliyiz... Cristian-Kuyt ve Meireles orta alanda rakibi bozma gayretleri dışında ofansif maksatlarda öylesine yavaş ve çaresizler ki... Gerçi burada Arsenal’in genç ve maharetli top kullanımlarını da; Fenerbahçe’nin top sahiplenmesine devamlı darbeler indirmekteydi maç boyunca.

Dilerseniz gerçeğe gelelim.. İngiltere’de altyapılarda ilkokul-ortaokul ve lise mezunları olarak kabul edilen eğitimi en ciddi şekilde almassanız futbolcu namzeti olamassınız... Yani; iyi veya kötü futbolcu olma sınıflanması altyapıdan başarı ile çıkmanıza bağlıdır... Yoksa bizdeki gibi tam bir ‘yabancı ithalatına bağlanmış’ futbol kadersizliği içinde sıkışıp kalır ve altyapıları göstermelik olarak kullanırsanız ne yepyeni bir milli takıl yaratılabilir ne de kulüpler olarak Avrupa’da ses getirici sonuçlara imza atabilirsiniz.