Kayıp çok!

Buna karşın ilk yarıda her şey Bordo Mavililer’in istediği gibi gitti. Tom ve Webo’ya, kalecilik meziyetlerinin sınırlarını zorlayan bir direniş gösteren Onur’un sağladığı özgüvenle Trabzonspor, rakibinin üzerine daha etkili gitti. Çok iyi yardımlaştı, rahat top çevirdi, dengeli oynadı. Alanzinho ve Adrian orjinli tehlikeli çıkışlar golü de getirdi.

Ama ikinci yarıda her şey tersine döndü. İlkinde Emerson, Mustafa; diğerindeyse Giray-Mustafa ikilisinin ikramı sonucu tamamıyla savunma hatalarına dayalı iki basit gol yendi. Bu demoralize durumun ardındansa konuk ekipte beklenen oldu ve yorgunluk faktörü devreye girdi. Bloklar arasındaki mesafe açıldı, top kayıpları arttı, denge bozuldu, panik başladı.

Futbolda yorgunluğun neden olduğu olumsuzlukların başında, pas hatalarının yoğunlaşması ve aşırı sinirliliktir. Nitekim Onur’la başlayan, Serkan ve Mustafa’yla devam eden ‘bizzat ceza kesme’ amaçlı, hakemin inanılmaz toleransıyla karşılık bulmayan hareketlerinin başka bir izahı olamaz. Kaldı ki Zeki ve Metin de, bu hoşgörüyle 90 dakikayı tamamlama olanağını bulabildiler. Böyle bir ortamda Şenol Güneş’in kötü gidişatı çevirme adına yaptığı 3 müdahale de istediği katkıyı sağlamayınca İBB, son 20 dakikayı Adrian’ın uygun durumda cılız vuruşuyla harcananın dışında pozisyon vermeden tamamladı.
Böylece Trabzonspor, kazanması halinde zirveye iyice yaklaşma olanağını elinden kaçırmakla kalmadı, kendisine 90 dakika boyunca büyük destek veren taraftarlarının bölünmesiyle de manevi kayıp yaşadı.