O şovu hak ettiler

Emenike “beni değiştirin” işareti yaptığında kendisine yakın kale arkası tribününden sevinç belirtileri görüldü. Yücel İldiz tekrar sordu, Emenike “alın” diye ısrar edince ellerini iki yana açtı şanssızlığına kahretti.

Futbol garip bir oyun, burada sevinç de isyan da skora ilişkin ve tabii ki olacak. Ama insan sağlığı! Neyse ki hastaneye götürülmek üzere ambulansa taşınırken Emenike’yi alkışlayan tribünler, “önce insan” gerçeğini hatırladılar.

Gol krallığı zirvesindeki Emenike gibi kozdan mahrum kalmak Karabükspor’da bütün planları bozdu. İlk 20 dakikada topla buluşan her Karabüksporlu, uzun top atıp Emenike’ye çalıştı. Sonrasında da daha organize çıkıp Trabzonspor’u zorlamaya başladıklarında bu sakatlık geldi.

İlk yarı liderliğini garantilemiş olmanın doğal rehavetinin yanı sıra, ilk onbir müdavimlerinin kart, sakatlık ve kaçaklık gibi faktörlerle çokluğu da Trabzonspor’un handikapı oldu. Buna tek liste de olsa seçimli, o listede yer alma savaşlı genel kurul stresini ekleyin. Kötü bir ilk yarı oldu bordo mavililer için. Emenike rahatlığı ve skor, Şenol Güneş’e üçüncü bölgede kalabalıklaşma hamlesini Yattara’yla yaptırdı.

Gineli oyuncu kulvarından top taşımakta eski günlerini anımsatsa da pasları çok kötü olunca bunlar başta işe yaramadı. Zorlu rakiplerinin savunmalarını erken bulduğu gollerle çökerten ve sonra boşluklar bulan Trabzonspor, bu avantajı yakalayamadığı gibi, Karabükspor’un iyi kapanarak çabuk ve tehlikeli çıkışlar yaptığı anlarda, risk alarak rakip yarı alana yerleşti, önce şuursuz sonra da kontrolsüz baskı kurdu. Son 20 dakikada net pozisyonlar bulup Tomiç engeline takılsa da bir şans golüyle amacına ulaştı. Engin ve Burak’la da galibiyeti taçlandırdı.

Bu skor, risk alarak da olsa, inat, ısrar ve hırsla hedefi kovalamanın ürünüdür. Maç sonu şovunu analarının ak sütü gibi hak ettiler.