Sadece 3 puan değil!

Mehmet Özdilek orta alandan oyuncu (Murat Duruer) alıp, üçüncü bölgeye takviye (Ömer Şişmanoğlu) yaparken, Tolunay Kafkas’ın bu hamleye, hücum bölgesinden oyuncu çıkarıp (Halil), sahaya ön libero (Aykut) sürerek karşılık vermesi, maçın genel, Trabzonspor’un da içinde bulunduğu psikolojik durumunun özeti aslında.

Bordo-Mavililer açısından böyle sevimsiz bir tablonun oluşmasını zorunlu kılan nedenleri de görmezden gelemeyiz tabii ki. Örneğin puan cetvelindeki konumun 3 puanı olmazsa olmaz hale getirmesi. Durum böyleyken, hemen hemen her maçta şans bulan takımın değişmezleri arasındaki Olcan, Colman ve Serkan’ın üçünün birlikte sarı kart cezalısı olmaları nedeniyle böylesi kritik maçta yer almamaları vs.

Bütün koşullar aleyhine olduğu, buna stres ve zaman zaman panik ortamının doğurduğu olumsuzluklar eklendiği halde Trabzonspor, rakibine neredeyse maç boyu “Bu da kaçar mı?” dedirtecek cinsten pozisyon vermeden 90 dakikayı tamamladı. Oysa ki maç boyu saç baş yoldurtacak cinsten fırsatları kaçıran taraf kendisiydi. Örneğin; ilk dakikalarda Volkan çok uygun durumda önemli bir fırsatı değerlendiremedi. Bu pozisyonu sadece ‘kaçan gol fırsatı’ sıfatıyla sınırlamamak gerek. Zira Volkan, kırılgan bir oyuncu ve bu pozisyonun ardından uzun süre kendine gelemedi. Onu hayata, koltuğunun ardından kaçırdığı golle Hakan Arıkan döndürdü. O Volkan, sonrasında da maçın adamı oldu. Zira öyle kritik anlarda savunmacı arkadaşlarının imdadına yetişti ki, bu unvanı tartışmasız hak etti.

İkinci yarıda ‘direnen, savunan bir Trabzonspor’ modeli ortaya çıktığı halde, Alanzinho, Henrique ve Volkan’ın kendisine yaptığı ‘gol ikramlarını’ acemice harcadı. Ama Yasin, oyuna girdikten sonra topla buluştuğu ilk anda takımını, tribünleri, dahası tüm şehri rahatlattı.