Boyumuz yetmedi!

Az zamanda çok ve büyük işler başardık! Çok değil, sadece 6 yıl önce ilk Avrupa Şampiyonamızı oynamıştık. O da evsahibi olduğumuz için. 6 yıl önce ilk seyrettiğimde hayran olmuştum bu takımın yüreğine. Kendinden kat be kat güçlü ve tecrübeli takımlara karşı, inanılmaz bir mücadele sergilemişler, korkusuzca, hiç geri adım atmadan oynamışlardı. İlk turnuvada gelen çeyrek final, ardından şanssızlık ve tecrübesizlik nedeniyle derece yapılamadan geçen iki şampiyona... Ve bu yürekli takım 6 yıl sonra Avrupa Şampiyonası finalinde... Küçük çaplı bir destan aslında, peri kızlarının hikâyesi... Masaldı, gerçek oldu. Dün de dünyanın en iyi takımlarından birine karşı oynadılar. Yenmek için, en iyi oyunlarımızdan biri sergilememiz gerekiyordu. Ama rakip o kadar uzundu ki, bırakın çember altını kullanmayı, üçlük atarken bile potayı göremiyorduk. Ruslar yüzde 43 ile hücum ederken, biz yüzde 27’de kaldık. Çeyrek ve yarı finalde giren üçlükler dün girmedi. 21’de 3 atabildik. Üstüne üstlük biz toplam 19 ribaunt alabalirken, Rusya 19’u hücum olmak üzere, tam 53 ribaund aldı. İstatistiklerde ezildik belki ama sahada değil.. Bu şekilde geçen bir maçta kim olursa olsun, oyunu daha ilk çeyrekte bırakırdı. Ama bizim kızlarda geri vites yok. Pes etmek de yok. En sevdiğim özellikleri de bu zaten. Biz izlerken, ‘tamam buraya’ kadar dedik ama fark 21 sayı olmasına rağmen, geri adım atmadı Potanın Perileri. Her topta yerlere atladılar. Sahada devle cüce gibiydik ama, bizdeki gözü karalık ve cesaret başka hiçbir takımda yok. Son ana kadar verilen mücadele hayranlık uyandırıcı. Zaten başarının sırrı da bu. Analarının ak sütü gibi helal Türk kadının gümüş madalyası... Sizlerle ne kadar gurur duysak az. Bu takım Olimpiyatları fazlasıyla hak etti. 2012’de Londra’da olacaklarından da hiç şüphem yok..