Bu takım keyif veriyor

Kendinden emin, ne yaptığını bilen bir takım vardı sahada dün yine.

Yeni Zelanda çok üst düzey bir takım olmayabilir ama 2002 Dünya dördüncüsü, bu yılın da Okyanusya Şampiyonu olmaları, galibiyetin küçümsenmemesi gerektiğini gösterir kesinlikle...

Milli Takım aynı İran maçında olduğu gibi daha maçın başından itibaren basketbol geleneğine sahip olan Yeni Zelanda’yı sürklase etti.

Daha yolun başındayız. Konuşmak için henüz erken belki ama, milli takım geçen yıl bıraktığı yerden üstüne fazlasıyla koyarak ilerliyor.

Maçın başında büyük fark yakalamamıza rağmen, 40 dakika boyunca savunma direncinin düşmemesi, istekli arzulu müdafaa yapılması, birlik, beraberlik içinde oynamamız, ileriye umutla bakmamızı sağlıyor.

Öyle ki, Engin Atsür’den gelen kötü haber, bütün takımın moralini alt üst etti. Herkes maçı bırakıp, arkadaşlarına üzülmekle uğraştı bir ara.

Biz de burdan Engin’e geçmiş olsun dileklerimizi gönderelim. Umarım en kısa zamanda sağlığına kavuşur.

Geçen yıldan gördüğümüz en büyük değişikliklerden biri kolay basket bulmamız. Bu takım yıllardır fast break atamıyordu. En büyük eksikliğimizi gidermek için yoğun çaba sarfettiğimiz görülüyor. Dün kaptığımız toplarla çabuk basketler, kolay sayılar ürettik. Dünya Şampiyonası gibi çok sert geçmesi, sayı bulmanın, deveye hendek atlatmaktan daha zor olacağı bir turnuvada, kolay ve basit sayılar bulabilmek çok önemli.

Bir de hücum organizasyonumuz geçen yıllara oranla daha farklı. Sürekli ikili oyunları kullanıp, tempolu ve çabuk oynuyoruz. Topu eskisi gibi eveleyip, gevelemiyoruz. Topu paylaşmayı seven bir takım haline gelmek üzereyiz. Yapılan 15 asist ve forma giyen tüm oyuncuların skor üretmesi de bunun göstergesi.

Tek korkumuz sakatlıktı. Umarım Engin ilk ve son olur.

Son bir paragraf da Kerem Gönlüm’e..

Hoşgeldin Kerem. Özlemiştik seni izlemeyi.

Bu takım da seni özlemişti...