Fenerbahçe'den şampiyonluk adımı

Fenerbahçe çok ağır bastı. Son üç yılın finalisti, son şampiyon, yıldızlar topluluğu ancak bu kadar çaresiz bırakabilirdi. İstanbul’da 60’lı sayılarda tutulur tamam ama Madrid’de ortalama 90’a yakın bir ortalama yakalayan Real’i böyle yenmek büyük takımların işidir.

Real son kozunu oynayacaktı. Maçın başlangıcı çok önemliydi. Onlara tempoyu vermemek, kontrolü elde tutmak gerekiyordu. Obradoviç’in planı tıkır tıkır işledi. Kanarya tempoyu istediği seviyeye çekti. Set hücumunda mükemmel savunma karşısında hiç bir şey üretemeyen Real’in üçlükleri de girmeyince, umutları da tükendi. Öyle ki Llull, Fernandes, Nocioni gibi şutörler boş pozisyon bulmalarına rağmen şut atmaktan korkar oldular.

Geçen yılın 4 kupalı müthiş özgüvene sahip oyuncularının bütün güvenini yerlere bir edebilmek de büyük iş. Hem basketbol hem de psikolojik olarak da ezdi Fenerbahçe son şampiyonu. Geçen yılki Final-Four’un rövanşı, eze eze alındı.

Yakışır...

Sezon başından bu yana sürdürdüğü şampiyonluk yürüyüşünde biraz daha yol katetti Obradovic’in öğrencileri. Vesely’nin yokluğunda, bütün takım büyük bir özveri gösterdi.

Udoh, dün 37 dakika oynadı. 15 sayı ve 12 ribauntla double-double yaparken ‘buraların hakimi benim’ mesajını verdi Real uzunlarına. İlk yarı 0 sayı atan Bogdanovic ikinci yarı sazı eline aldı. Datome en kritik anlarda, el yakan şutları soktu. Kaliniç bütün seride büyük katkı verdi. Bobby Dixon ve Sloukas takımı çok iyi yönetti. Antic, Real’in bel altı çalışan oyuncularının hepsinin hakkından tek başına geldi.

Sonuçta, geçen yıl olduğu gibi bu yıl da son şampiyonu ‘süpürdü’ Fenerbahçe. Bu yıl daha tecrübeli, daha güçlü, daha olgunlar. Bu performansa şampiyonluk da çok yakışır.