Her şeye rağmen kazanabilirdik

Yunanlılar, Litvanya’yı uzatmada, Avustralya’yı son saniye üçlüğü ile, bizi de yine son dakikada yendiler. Buraya gelirken Yunanistan’ı örnek alıyorduk. Onlar Avrupa Şampiyonu olurken seçtiği yolu izledik. Çok da başarılı olduk. Ama bizden bir adım öndeydiler, daha tecrübelilerdi, takım oyununu 40 dakika oynadılar, biz ise dönem dönem konsantrasyonu kaybedince, anında cezayı kestiler.Ersan’ın yokluğunu da fazlasıyla hisettik maç boyu. Tüm match-up’larda Yunanlı oyuncular fizik olarak bizimkilerden üstündü. 40 dakika boyunca tam saha baskı uyguladılar, biz rakip sahaya geçene kadar hücum süremizin yarısı bitiyordu. Böyle olunca önceki maçlara oranla fazla organize olamadık hücumda. Sayı paylaşımı da bunu gösteriyor. Serkan 30 sayı atarken, çift haneli sayılara ulaşan ikinci bir oyuncu çıkaramadık. Yunanlılar ise 5 oyuncu 10 sayının üzerinde skor üretti. İki uzunu Papadopoulas, Schrontsianitis’i durdurmayı bir türlü başaramadık. İkisi de turnuvadaki en skorer maçlarını çıkardılar, keza bize savunma problemi yaşatan Kakiosiz ve Fotsis. Hep birebir kaldılar pota altında ve çoğunda da baskete ulaştılar. Yardım getirmeyi ya da alan savunması yapmayı düşünmedik hiç. Şut sokamayan bir takıma karşı alan savunması deneseydik, sonucun farklı olabileceğini düşünüyorum. Sonuçta turu geçmeyi hedeflerken, liderlikten olduk diye üzülüyoruz. Ama, turnuvanın en iyi takımlarından biriyiz. Takım oyunu oynayan, birlik ve beraberlik içinde olan. Şimdi Slovenya ile ya tamam, ya devam maçına çıkacağız yarın. Ankara’da çok farklı kazandık, Slovenler de turnuva takımı değiller. Yıldızlar topluluğu olmalarına rağmen, şampiyona başarıları yok. Bu demek değil ki, turu geçeceğiz. Çünkü kağıt üstünde baktığımız zaman, bizden çok üstün olduklarını söyleyebiliriz. Aynı, mücadele, aynı inanç ve savunmadaki istekliliğimizi yarın da sahaya yansıtırsak, galibiyete yakın olan taraf yine biz oluruz. Yeter ki şu Yunanistan mağlubiyeti moralimizi bozmasın.