Boyumuzun ölçüsü

Dünya ve Avrupa Şampiyonası finallerinde aldığımız gösterişli sonuçlar bizi her turnuvanın başında ‘medya nezdinde’ grup birincisi adayı yaptı. Bir turnuva hariç 4 elemenin üçünde hep boyumuzun ölçüsünü aldık! Birincisinde Letonya’ya, diğerinde İsviçre’ye, bu kez de Bosna’ya elendik.

Federasyon ve kulüp yönetimlerinden teknik direktörlere, milli takım teknik heyetinden altyapı hocalarına, medyadan emniyet teşkilatına, menacerlerden taraftarlara, büyük çoğunluğun ezici üstünlükle gelişimi engellediği kaotik yapı turnuvalara üst üste katılacak bir yapı oluşturamadı, oluşturamaz. Bu ülkenin en köklü kulüplerinin birinin tribününde rakip taraftar yokken yaşanan barbarlıklar, hemen her şehirde küfür yiyerek maç tamamlayan teknik adamlar, sözde ‘ucuz’ ve kaliteli diye devşirilen yabancılar, 15-17 yaşındaki gelecekteki yıldız adaylarını ‘şampiyonluk’ için senede 80 maç oynatanlar, sakat sakat oynayan ‘sözde’ profesyonel futbolcular, kulüplerin kıt kaynaklarını sorumsuzca harcayan ve büyük hedefi ülkedeki başarı olarak koyan kulüp başkanlarıyla daha fazlasına hakkımız var mı!

Biz bu maçı zaten kaybetmiştik...

Aklımızı başımıza alıp, öğüten bir düzenden, üreten bir düzene geçmenin tam zamanı...

Futbolcular için istatistik ve özel bir anı oluşturmanın ötesinde çok da anlamı olamayan müsabakada Hamit ve Nuri dışında fark yaratan oyuncumuz maalesef yoktu. Diğerleri Türk futbolu gibiydi.