Kaos değil futbol

Alın terlerinin ellerinden alınacağı endişesiyle yaşayan Fenerbahçeli futbolcular da, Sarı-Lacivertliler’i son maçının son dakikasına kadar kovalayan Trabzonsporlu futbolcular da oyunu çirkinleştirecek hiçbir şey yapmadılar. Buna da sevinçliyim. Zaten futbolun en temiz aktörleri de oyuncular...
İlk yarıda iki takım da oyunda Türkiye standardının üzerinde mücadele gösterdi. Serdar Kesimal, Yobo’yu uzun vaadede çok rahatlatacak önemli bir futbolcu olduğunu kanıtladı. Gökhan Gönül sezon başındaki silikliğinden uzak, Selçuk, Yobo’yla Serdar’ın sıkıntı yaşamasını önleyecek kadar merkezde dikkatliydi, ama Fenerbahçe üçüncü bölgede hiç etkili değildi. Gökhan’ın ve Ziegler’in bu kadar çok bindirme yaptığı bir oyunda Sarı-Lacivertliler daha çok pozisyon üretmeliydi. Senelerdir hak ettiği halde milli takıma alınmayan Mehmet Topuz’un kafa golüyle çözülen maç, Türk futbolunun temel bir sıkıntısını yine belgeledi. Glowacki’nin, Mehmet Topuz’un sıçramadan vurduğu kafa pozisyonunda ne yaptığını Şenol Güneş’e anlatmakta zorluk çekeceğini düşünüyorum. Nitekim, Trabzonspor da yakaladığı pozisyonları duran top organizasyonlarından üretti, ama golü elde edemedi. Sadece Burak’a dayalı hücum anlayışı iflas edeli çok oldu. Ama bu kadrodan da çözüm üretmek gerçekten zor. Trabzon’a transfer şart... Sarı-Lacivertliler, Cüneyt Çakır’ın Aykut’a gösterdiği kolay ikinci sarı karttan sonra bekleyerek oynasalar da, çok pozisyon yakaladılar, fakat kullanamadılar. Tolga’nın performansı farkı önledi. Halil Altıntop sol kanatta gösterdiği performansla, profesyonel bir futbolcunun ne olması gerektiğini yine kanıtladı. Sezon başından beri ‘Bu maç Saracoğlu’nda oynanırsa büyük olaylar çıkar’ endişelerinin boşa çıkmasına da sevinçliyim. Rövanşın da benzer bir atmosferde oynanması en büyük dileğim...