Bu kurşunlar hepimize!

Aslında sorunun temeli çok açık: Mayası şiddetle yoğrulan bir toplumun statlarında da şiddetin kol gezmesi gayet doğal! Şimdi bu önermeden yola çıkıp afili laflar etmeyeceğim. Şiddetin tipolojisinden filan da bahsetmeyeceğim. Burada söz konusu olan, şiddet toplumunun kendi hukukunu tesis etmesidir. Bir tarafta yazıya, karikatüre, slogana dava açacaksınız, söz konusu edimleri hapisle cezalandıracaksınız; diğer yanda tribünlerde terör estiren çetelere hoş görüyle bakacaksınız. Hatta, bu güruhu koruyacaksınız, kollayacaksınız. Onlar da mafya, kalpazan yönetici ve ucuz siyasetçi üçgeninde palazlanacaklar, semirdikçe semirecekler. İşte geldiğimiz noktayı görüyorsunuz.

Ankaragücü kongresinde delegelerin üzerine kurşun yağdırıldı. Sonuç: 4 yaralı! Ölen olmadığına şükrediyoruz! Hemen ardından derbi cinnetini de izledik. Sizce bütün bunlar spontane gelişmeler midir? Değilse nedir?

Olayı biraz daha minimalize ederek özetleyelim: Yaşananlar, slogan atan öğrenciyi hapse tıkıp, tribün canilerinin sırtını sıvazlama aymazlığının sonucudur. Öyle, şiddet yasası çıkarıp kulağının üstüne yatmakla bu işler çözülmüyor. Çıkardığın yasayı uygulayacaksın. Onun-bunun adamı, bizim çocuklar demeden bu teröristleri tribünlerden temizleyeceksin. Yaptın, yaptın... Yapamadın, bu yarattığın canavar bir gün gelir seni de hap gibi yutar! Mısır'dan beter oluruz!