Adem öyle, işte böyle!

İşin ciddiyetini kavrayan hâlâ yok. Fenerbahçe yine ‘lay lay lom’ havasında... Bir türlü takım olamayan takımdaki genel ruh durumunun göstergesi de Önder’in yaptığı saçmalık... Neyse ki; kulüp bu kez Kazım’daki gibi terse yatmadı. Açıktan afişe etti!

Çimleri ‘0’ numara traş etmişler. Bu da rakibin teknik ayaklarına karşı kurnazca bir sabotaj. Eskişehir de seken top şaşkınlıklarına bağlamıştı gol umudunu... Hâl böyle olunca, zeminde zıp zıp zıplayan, sekip duran topu iki hamlede kontrol etmek çok zordu.

Fenerbahçe topa hakim olamama sarsaklığını ve korkaklığını ilk yarı boyunca üzerinden atamadı. Bu arada ev sahibi ekip, ciddi gol pozisyonları ve şut olanakları buldu. Bu yarıdaki tek tehlikeli girişim Alex de Souza’nın kafasından geldi zaten.

İkinci yarının başlarında birkaç kez etkili geldi Fenerbahçe... Bu pozisyonları da yine berbat bir gününde olan Dos Santos harcadı. Fenerbahçe gaflet uykusundayken, hızlı kullanılan bir korner sonrası, Adem’in mükemmel volesi Volkan’ı avladı. Sonra şapkadan tavşan çıkaramayan Christoph Daum’un, 3 değişiklik yapıp ‘tavşandan şapka’ çıkarma hamlesi geldi. Sonra Volkan da takımı avladı.

Fenerbahçe’de ayakta kalan, oyundan kopmayan adamlar Bilica, Lugano, Baroni ve Alex’ti. Geri kalanlar da ‘etkisiz eleman’ modundaydı.

Son maçlarda yaşanan tablo, mağlubiyetten fazlasıdır, gülünçtür, utanç tablosudur.

‘Gecekuşu’ ağırlıklı hastalıklı bir bünyenin, bundan sonraki haftalarda, hem de çok daha ağır skorlarla yenilmesi hiç de sürpriz değildir.