Bak şu konuşana!

Birdenbire ortaya çıktı hazretler... Tekmili birden hem de! Nöbetleşe ‘bir demeç tiyatro’ sergiliyorlar. Aziz Yılmaz bir yanda, Hakan Bilal Kutlualp diğer yanda...

Bir kere bu camiaya akıl verecek adamlar siz olabilir misiniz? Bugüne kadar sizin peşinizden gidenlerde, himmet ve hikmet arayanlarda, boncuk bulma hevesiyle kurcalayanlarda tek hücreli canlı kadar akıl ve şuur var mıdır?

Bu camia ve kulüp zor günler geçirdiğinde, siyasilerin ve ittifakın saldırısına uğradığında bu zat-ı muhteremlerin bir tanesini ortalıkta görebilir misiniz? O zaman topyekun saklambaç oynarlar. Lâl kesilirler. Kabadayılıkları ancak kendi camialarınadır hepsinin. Dirsek temasları, göz temasları, söz temasları da su götürmez bu arkadaşların.

Biri Fenerbahçe’den Ali Şen döneminde kaptığı yerde eskiden dansöz oynatırdı, sonra kumara döktü işi. Diğeri şampiyonluk maçında rakip takımın tribününde, rakip takımın Yeşil-Siyahı’na bürünür. Ve hâlâ Sarı-Lacivert üzerine ahkam kesmeye devam ederler. Fenerbahçeli’yi aptal yerine koyar, aklını aşağılarlar. Konuşmaya bile değmezler.

Bir de bunların başka renkli versiyonları var. Elinde kalem, yazar babam yazar. Hazır ortalık karışmışken, karambolde kalabalığın üzerine bombayı atar kaçar. Mesela bunlardan biri, uyuşturucu kullanmaktan birkaç kez yargılandı. Son gözaltına alındığında jandarmada verdiği ifadesini bizzat okudum. Kullandığını, başkasını yönlendirdiğini, aracılık ettiğini bizzat kabul ediyor ve imzalıyordu. Bana ısrarla karakolda korkutulduğunu ve o yüzden imzaladığını söylüyor, çocuğunun üzerine yeminler ediyordu. Nitekim yargılandı ve daha yeni beraat etti. Ancak İbrahim Akın “korkutuldum”, Ümit Karan “aşağılandım” dediğinde de, bununla kafa buluyor.

Bu şahsiyetin şahsiyetsizliğini ibretle izliyorum ilk günden beri. Adından emin değil Fenerbahçe’nin şike yaptığından emin olduğu kadar. Süngerleşmiş beyniyle aşağılıyor, dalga geçiyor, alay ediyor ilk günden beri. İşine gelince kazan doğurabiliyor ama işine gelmeyince kazan ölemiyor.

Takma bunları Fenerbahçeli! Hiçbirini asla ve asla unutma! Yeri geldiğinde hatırlatmak üzere...

Utanmalarını ve yüzlerinin kızarmasını sakın bekleme... Ne de olsa konuşana değil konuşturana bakmayı öğreneli çok oldu. Bu noktaya gelmişken ikinci baskı olacak ama Hz. Ali’nin muhteşem sözünü yine hatırlatalım: “Her derde deva bulunur. Lakin ahlâksızlık illetini iyi edecek bir ilaç yoktur.”
Evet, Aziz Başkan, herkes sırasını fazlasıyla savdı. Baykuşundan bülbülüne, yancısından hancısına hepsi midesinden, karnından, burnundan, kursağından, bağırsağından koro halinde konuştu. Artık sıra sende...

Şimdi bir şeyler söylemek lazım !