Böyle gitmez!

Sezonun ilk maçı; kabul. Bu maçlar hep sıkıntılıdır; bu da kabul. Ancak bu, Fenerbahçe’ya yakışan bir görüntü değil. Hele ligin ikinci yarısındaki fikstür tamamen aleyhindeyse ve yarım puan kaybına bile tahammülün yoksa... Hele hele şampiyonluğu mücadelesizlik yüzünden elinden kaçırıp, bütün opsiyonlarını tüketmişsen...
İlk yarıda biri direkten dönen 4 pozisyon veriyorsan rakibe ve tek pozisyon bulabiliyorsan... Etkili ayakların bir türlü kelepçeleri çözemiyorsa... Baskı kurman gerekirken, baskı altında oynuyorsan, pas trafiğini yönlendiremiyorsan... Tempo bırakın rölantiyi, negatifte seyrediyorsa durum zor!
Taraftarlarına 45 dakika boyunca sıkıntı yaşatıp, tırnak yedirtti yine Fenerbahçe. Anlaşılan geçen sezondan gereken ders çıkarılmamış. Şampiyonluğun kaçmasında ya da gelmesinde etkili olan asıl bu maçlardır; sezon sonundaki bir kaç maç değil!
Şurası çok net: Fenerbahçe’nin yaratıcı ayaklar kadar, yırtıcı ayaklara da ihtiyacı var. Gaziantep kadar mücadele etmemek, zaman zaman aciz ve naçar kalmak anlaşılır, anlatılır ve affedilebilir bir şey değil.
Futbolcuların kafaları ve dolayısıyla ayakları karma karışık. Bu Arap saçı ve harala gürele görüntü, öncelikli hedefi Devler Ligi’ndeki çıtasını yükseltmek olan bir takıma hiç yakışmadı.
Orta saha saltanatından, orta saha fakirliğine doğru tepetaklak geçiş şablonu, şarbona çevirmiş durumda... Rakiplerini mücadelesiyle, yardımlaşmasıyla, isteğiyle, hırsıyla ve pas kalitesiyle yıldıracak bir Fenerbahçe’ye ihtiyaç var; bazen skor tabelası tam tersini gösterse bile, acil ihtiyaç tam da bu!