Hoş geldin!

Her şeyden ve hepsinden önemli olan senin özgürlüğüne kavuşmandı. Sonrası ve kalanı teferruat bile değil. Bu dava şike davası değil. Bu dava hukuk davası hiç değil. Bu dava Fenerbahçe davası değil. En baştan en sona ispatlandı ki, bu dava Aziz Yıldırım davasıdır. Yani asıl şike hukuk üzerinden yapılmıştır. Hem de sürecin öncesinden şimdisine ve muhtemel ki, sonrasına kadar büyük bir pervasızlıkla kotarılmıştır.

İhlallerle, ihmallerle, hukuk skandallarıyla örülü tam 365 gün. Asıl istedikleri seni Ergenekon’a irtibatlamak ve gayya kuyusuna yuvarlamaktı. Olmadı, tutacak kulp bulunamadı. Ama öyle ama böyle sembolik olarak da olsa ilk duruşmada Silivri’yi gösterdiler. Bu tesadüf müydü?

Meclis’te yeni yasa görüşüldüğü gün iddianamenin açıklanması, Cumhurbaşkanı’nın önüne gittiği gün iddianamenin mahkemece kabul edilmesi, o yasanın herkesi kurtarıp sadece Fenerbahçeliler’i içerde bırakması da tesadüf müydü? Buna inanmak için aptal olmak, o da yetmez aklı ve vicdanı öldürmek lazım.
Bu komploda ölüm-sıtma denklemini iyi kurdular. Sen hak ettiğini, haksız yere elinden alınan özgürlüğünü geri aldın, onlar da istediklerini... Bir tek şeyi yapamadılar; korkutamadılar, sindiremediler, yalnızlaştıramadılar, yozlaştıramadılar.

Ama itibarını ve onurunu zedelediler. Ayaklar altına alıp üzerinde tepindiler. Üç kuruşluk ağızlara sakız yaptılar. Sonunda sabıka hükmünü de verdiler. Bu karar Yargıtay’dan dönmese AİHM’den dönecektir. Ama ne fark eder ki? Bu süreç yıllar alır. Gördüğün maddi-manevi zararın yanında çekirdek parası bile sayılmayacak bir tazminat öderler, olur biter. “Ödedik parasını, içerde yatırdık” deyip eğlenirler. Nasıl olsa bu para onların ceplerinden değil, devletin kasasından çıkmıyor mu? Taş attılar da kolları mı yoruldu? Aziz Yıldırım’a bunları yaşatmaya değmez mi o kadarcık para hem!

Yargıtay bu kararı onarsa ve iç hukuk yolları tükenirse AİHM süreci başlayacak. Ancak bu arada sen Fenerbahçe Başkanlığı’ndan yasal zorunluluk gereği koparılacaksın. O sabıka yüzünden de ihalelere girmen engellenecek. Bunlar ihtimal ama çok çok kuvvetli ihtimal.

Çünkü Adnan Menderes’i asan da hukuktu, Deniz Gezmiş’i asan da hukuk. 12 Eylül’deki de hukuktu, Deniz Feneri’ndeki de hukuk. Şimdiki de hukuk. Gün olur bunu yapanlar için de devran döner. O zaman tüm gerçekler aydınlanır. Senaristler, başroldekiler, figüranlar dımdızlak ortaya dökülür. Her şey ters yüz olur.

Sonuç ne olursa olsun bu dava Türkiye’nin Dreyfus Davası olarak tarihe geçmiştir. Konjonktürel bir Engizisyon’dur. Fakat tarih bu direnişe ve başkaldırıya da apayrı bir sayfa açacaktır. Bu ülkede ekmeği, suyu, dini, dili, inancı ayrıştıranların Fenerbahçe ile Fenerbahçeli’yi, Fenerbahçe ile Başkanı’nı ayrıştıramadığını not düşecektir.

Artık geldiği/getirildiği nokta itibariyle bu ülkede Aziz Yıldırım portresi ile Fenerbahçe bayrağı ve arması, terör örgütü elebaşının posteri ve bayrağından çok daha vahim sonuçlar doğurabilir. Polisin ikisi karşısındaki tavrı da bunu belgelemektedir.

Neyse; sen aydınlığa hasrettin, Fenerbahçeliler de sana.. Şimdi vuslatı kutlama ve tadını çıkarma zamanı... Artık misyonun başkanlığın çok çok ötesinde... Darısı ülkenin de başına!