Karma ile karışık

Nasihati umursamamak bir yana müsibetlerden bile ders çıkarmayan, çıkaramayan bir camia Fenerbahçe... Daha bu takımın kaç maç cezası var, evinde taraftarıyla buluşana kadar kaç hafta geçecek, bu cezanın bedeli ne olacak ne anlayan var, ne de düşünen.Ö yle olsa yarım puanlık kayba bile tahammülü olmadığını sahada ve tribünde gösterirdi.

Hiçbir şampiyonluk son maçta kaybedilmez de, kazanılmaz da... Şampiyonluğu getiren de götüren de son maça kadar oynanan maçlardır. Yani bu ilk maç da olabilir, yedinci maç da, onaltıncı maç da.. Lige böyle başlamaz, her maçı final olarak görmez, her karşılaşmaya derbi motivasyonu ve konsantrasyonu ile çıkmazsan hüsran hep kapıdadır. Her şeyi rakiplerinin eline ve insafına bırakırsın. O puanları da çok ararsın.

Sahada sözde ev sahibi ile özde ev sahibi var. Biri lige yeni çıkmış ‘karma’ bir takım. Diğeri olağandışı koşullarda olağanüstü bir mücadeleyle şampiyonluğu son ana kadar kovalamış, üstelik takviye de yapmış ‘karmakarışık’ bir takım. Sahadaki oyuna bakınca arada pek bir fark görünmüyor. Hatta ‘karma’ Elazığ daha organize..

Fenerbahçe ise 80’lerden nostaljik futbol örnekleri sunuyor. Hem ağır çekim hem de ‘doldurma’ ile ‘şişirme’ arasındaki farkı bile bilemez bir halde. Rakip kim olursa olsun ürkütemiyor, korkutamıyor, ısıramıyor, basamıyor, sindiremiyor ve oyununu kabul ettiremiyor; hatta rakibi 10 kişi kaldığında bile.. Önce kendini saçma sapan hallere düşürüp, sonra panik atak halinde yuvarlandığı kuyudan çıkmak için çırpınıyor. Başta yapması gerekeni sonunda yapmak zorunda kalıyor.

Koca gecenin özeti iki estetik vuruş, karşılıklı iki gol.

İyi bayramlar!