Lefter'in ahını alanlara...

Yalnızlığının özel tarihine yakıştığı gibi, sadece olması gerektiği gibi...

Birileri yok etmeye çalıştıkça, o daha çok var oluyor. Birileri eksiltmeye çalıştıkça, o daha da çoğalıyor. Birileri kara çalmaya çalıştıkça, o daha da aklanıyor. Maçların sonuçları ne olursa olsun. İddianamede ne yazarsa yazsın. Küme düşürülsün ya da düşürülmesin. Devşirilmiş tetikçiler yaranmak için nerelerini yırtarsa yırtsın. Bu gerçek değişmiyor ve asla değiştirilemeyecek. Tarihin en ağır, en iğrenç, en acımasız çok müttefikli ablukasına rağmen... Düşmanlarına ve onların kucaklarında dansözlük yapan işbirlikçi hainlerine rağmen. Bu forma hiç teslim olmadı; teslim olmayacağını Okyanus ötesi de, görevlendirilmiş sözcüleri de ezberleyecek.
“Geldikleri gibi giderler” demeyi göze alabilen biriydi Cumhuriyet’in temelini atıp, bir ulusun ve bu ülkenin kaderini değiştiren. Fenerbahçe için bunu diyebilen yüzbinler var. Başkansız da bıraksalar, sezonu santrforsuz da geçirse, üstüne transfer beceriksizliği de binse, yanlışlarla hatalar üst üste toplansa, bütün maçlarını mağlup da bitirse, hayat veren bütün damarlarını da kesseler, dünyayı üstüne de kaldırsalar bunu kesinlikle beceremeyecekler.

Ordinaryüs Lefter’i canı gibi sevdiği Başkan’ından, hem son günlerinde hem de ölümünde ayrı düşürenler, hiç kimsenin acıtamayacağı kadar canını acıtanlar, ikisinin helalleşmesini bile hesaplaşma hırsıyla engelleyenler, “farkında olanlar” tarafından çoktan hafızaya kaydedilmiştir. Lefterler’i, Mehmetçik Basriler’i öldürmeden bu kulübü ne teslim alabilirsiniz ne de öldürebilirsiniz.

Bu da böyle biline...