Ne anlamı vardı?

Kadrolar belli olduğunda ve maç başladıktan sonra görüldü ki; 13 yıl önce müsibeti yaşayan Fenerbahçe olmasına rağmen dersi çıkaran Pendikspor olmuş.
Fenerbahçe’nin hazırlık maçı muamelesi çekeceği, yedekleriyle macera arayacağı, risk alacağı ve sırf bu nedenle ecel teri dökeceği karşılaşma bu mudur? Olası bir yenilgi, o ilk maçtan da, 3 Temmuz sürecinden de daha büyük bir kırılmaya yol açabilecekken risk alınacak maç bu mudur? Öyle bir sonucun altından kim kalkabilirdi? Sen bu faktörleri bu kadar hafife alırsan, sahaya sürdüğün yedeklerin de maçı ancak o kadar ciddiye alır! Kaldı ki, o yedeklerin en ucuzunun Pendikspor’un tamamından daha maliyetli olduğunu da buradan yüzlerine vuralım.
Kura çekildiği andan bu yana gaza getirilmiş, motivasyonu ve konsantrasyonu belki de tarihinin en üst düzeyinde olan Pendikspor, daha maçın başında Kadıköy’ü Fenerbahçe’nin başına yıkabilirdi. Maçın başında 6 dakika arayla iki yüzde 100 gol pozisyonuna girdiler. Birinde Serkan’ın parmak uçlarına, diğerinde de direğe takıldılar. Uçurumun kenarından iki kez dönmek bile uyandırmaya yetmedi Sarı-Lacivertliler’i... Tek pozisyon üretemeden, şut bile atamadan geldikleri 37. dakikada kalelerinde çok ciddi bir gol tehlikesi daha yaşadılar. Sonra bir an için kendini hatırlayan Semih’in asistiyle de soyunma odasına nefes alarak gittiler. İkinci yarıda da Sezer’in direkten dönen iki şutu o kadar.
Pendikspor alkışı takım halinde alkışı hak etti. Fenerbahçe de Serkan ve Salih dışında hak eden kimse yoktu.