Yorgun savaşçılar

Fenerbahçeli futbolcular bu sene omuzlarında “onur ve haysiyet savaşçısı” olarak mücadele ediyorlar. Bu kadar ağır yük kimini bedenen kimini de zihnen yormuş olmalı...

Sarı-Lacivertliler, Eskişehirspor gibi diri ve mücadeleci ekip karşısında golü erken bulmasına rağmen, bir türlü bitirici darbeyi indiremedi. Sonuca ulaştıracak paslaşma, oyunu rölantiye alan pas gevezeliğini tercih etti. Rakip 11 kişiyken de, 10 kişiyken de değişen bir şey yoktu. Maçı da diken üstünde tamamladı. Eee, kabus görmek istemiyorsan uyumayacaksın.

Emre’nin kontrolsüz öfkesi hem kendisine zarar veriyor, hem de kendi takımı için ciddi tehdit oluşturuyor. Gökhan ile girdiği gereksiz ve abartılı ağız dalaşı, sadece düşmanlarını güldürür.

O kadar provokasyondan sonra hala futbol oynayabilen, hâlâ ligde lider yürüyen oyunculara bu haller hiç yakışmıyor. Tam tersine saha içindeki ve dışındaki her türlü kışkırtma karşısında bile ‘sakin güç’ olarak kalabilmeliler. Yoksa onlar da Fenerbahçe’ye bedel ödetirler.

Tribünlerin deplasman yasağını protesto eylemine her şeyimle katılırım. Ancak Başkan Aziz Yıldırım’ın Metris tutsaklığı unutulmuş, daha da beteri kanıksanmış sanki. Uzun süredir devam eden “Fenerbahçeliler’i alıştırma ve uyutma” taktiği başarılı olmuş gibi. Sevgisi, tutkusu ve inancıyla herkesi korkutan tribünler şimdi, bir süredir “lay lay lom” havasında...

Bir Aziz Başkan’ın gözaltına alınma şekline bakın, bir de TFF baskınına ve Gümüşdağ’ın gözaltına alınma şekline... Sadece bu bile uykuya yenik düşenleri uyandırmaya yeter.