Zavallı ve aciz

Futbolcular inanılmaz güçsüz, hepsi dokunsan düşecek halde ve hemen pes etmeye, oyundan ve pozisyondan düşmeye meyilli. Möchengladbach ve Beşiktaş maçları haricinde tüm maçlarda utanç verici bir edilgenlik ve akıllara zarar pasiflik içindeydi. Tıpkı dün gece olduğu gibi. Antalyaspor sanki kendi PAF takımıyla antrenman maçı yapıyor. Ayıp!

Rakip kim olursa olsun, maç nerede olursa olsun futbol oynamanın yanında Fenerbahçe ile oyuncak gibi oynuyor. Çünkü Fenerbahçe’nin kendi oyunu yok, rakipler nasıl isterse onlar da öyle oynuyor. Ne bir kararlılık var, ne bir inat. Ne bir direnç, ne de bir isyan. Ne top, ne rakip, ne de pozisyon takibi var. Orta saha zaten boş arazi. Bunlar olmayınca dünya karması bile kursan dünyanın en eksik takımısın.

Koca ilk yarıda birkaç cılız şut dışında tek pozisyonu yok Sarı-Lacivertliler’in. Buna mukabil Antalyaspor iki gol atıyor. Kaleye çektiği şut sayısı da sekiz. Fenerbahçe seyretmeye devam ediyor. Fenerbahçe’nin yediği goller de evlere şenlik. Hele ikinci golde

5 Fenerbahçeli ile kedi fare gibi oynuyor Diarra... Kontrol ediyor, geçiyor, düzeltiyor ve vuruyor. Pes!
Bu Fenerbahçe’ye “kadınları ve çocukları futboldan, taraftarlıktan soğutmak”tan dava açılsa tek celsede hüküm giyer.

İkinci yarı biraz kıpırdanır gibi oldu ve çok kritik bir dakikada önemli bir gol de buldu Fenerbahçe. Sonrası panik atak karamboller üretmek. Şuursuz kamikazeliğin bedeli de rakip kalede gol ararken kendi kalende gol görmek işte.

Böyle giderse Kadıköy’de yenememezlik serisi hatta beraberlik kutlamaları bile başlar.