Hem Almanlar hem biz Mesut

Dünya Kupası’na bol gollü flaş bir başlangıç yapan Almanlar, ilk maçtan sonra bayram yapıyorlardı. Ancak şok Sırbistan yenilgisi onları bir anda elenme kabusuyla karşı karşıya bıraktı. Bu nedenle iki maçta mağlubiyet görmeyen Gana önüne çekinerek çıkmaları doğaldı. Kardeş Boatengler’in iki ayrı milli takım forması altında karşı karşıya gelmeleri eşi benzeri görülmemiş bir olaydı. Biz yoktuk, ancak bizden birileri oradaydı. Gönlümüz bu yüzden biraz Panzerler’e kayıyordu ister istemez. En azından bizden birileri devam etsin diye düşünüyorduk.. Ve bizden birisi çıktı, Almanlar’ı kurtardı. Ballack’sız Almanya’nın umut bağladığı Mesut Özil ilk yarıda mutlak bir fırsatı harcadıktan sonra günün en güzel golünü Afrika ekibinin ağlarına bıraktı. Oyunun genelinde üstün olan Panzerler hakettikleri şekilde gruptan lider olarak çıktılar. Bunu sağlayan oyuncunun bir Türk olması -ne kadar hakkımız var bilemeyiz ama- yüreğimizde buruk bir sevinç oluşturuyor.

Afrika takımları arasında belki de estetikten en uzak ve kadrosu itibarıyla en tecrübesiz ekip olan Gana’nın sadece iki penaltı golüyle kıtanın tek temsilcisi olarak ismini üst tura yazdırması ilginç. Ama daha ilginç olan herkesin 11’indeki oyuncuları bir çırpıda sayabileceği Vidic, Stankovic, Krasic, Jovanovic, Zigic, Pantelic, Kolarov gibi süper yıldızlara sahip Sırbistan’ın turnuvaya grupta sonuncu olarak veda etmesiydi. Kupanın en sempatik takımlarından Avustralya onurlu bir şekilde veda etti. Aborjinler, kişilikli mücadeleleriyle iz bıraktılar.

İkinci turlarda bir İspanya-Brezilya veya Portekiz eşleşmesi muhtemel ama dün geceki sonuçlarla ilk erken final resmileşti. Almanya İngiltere 27 Haziran’da Bloomfontaine’de kozlarını paylaşacak. Hem 1966 finalinin rövanşı hem de futbolseverleri tam bir futbol ziyafeti bekliyor.