Yalnız ve güzel ülkem...

Nuri Bilge Ceyhan Cannes Film Festivalinde ödül kazandığında ‘Bu ödülü tutkuyla sevdiğim yalnız ve güzel ülkeme armağan ediyorum’ demişti...

İşte dün Orhan Yıldırım kardeşimin haberini okuduğumda üstteki bu sözler geldi aklıma. Sahi millilerimiz neden bu kadar yalnız hissediyordu kendini. Neden kimse kampı ziyaret edip, zaten son dönemde morali sıfırın altında askerlerimize moral vermiyordu. Yoksa federasyon görevlilerinin işi sade bir memur hayatı sürmek mi? Açıkçası dün sahada kendilerini çok yalnız hisseden bir 11 vardı...

Volkan kendini o kadar yalnız hissediyordu ki, rakibin tek uzaktan şutuna bile hamle yapma gereği duymadı! Kazım hazırlık maçında şov yaptıktan sonra aklı orada kalmış olacak ki, maçın resmiyetini bile aldırmadan kader anında topu kaleciye nişanladı! Hep çok güvendiğimiz Selçuk o kadar yalnız ki, kritik Avusturya maçında takım arkadaşlarını yalnız bırakmayı tercih etti! Burak penaltıyı neden kullanır... Herhalde kendini yalnız hissetmiştir...

Bakınız maç berabere bitmiş olsaydı millilerimizin cidden Viyanayı tekrar fethetmesine gerek yoktu! Hiddink’in de tatilini yarıda kesip, yeni bir maceraya yelken açması anlamına gelebilirdi.

Hep diyorum, modern futbolda zayıf rakip yoktur. Her ülkeyi ciddiye almak zorundasınız. Yoksa Azerbaycan’a yenilip, Kazakistan’la berabere kalırsanız adama gülerler...

Şimdi son dönemde her şeyi eline yüzüne bulaştıranlara sesleniyorum: Arda’ya dua edin, onu sevin, gidin ona teşekkür edin, ona sarılın, onu öpün, her yerinden öpün...

Sonra da takıma sahip çıkın, onları en azından Viyana’da yalnız bırakmayın!