Mancini şanslı

Milli Takımın Fatih Terim’i, Galatasaray’ın da Mancini’yi takımın başına getirişi bir nevi zihniyet takası.
Mancini’yi kariyer açısından Abdullah Avcı’yla karşılaştırmıyorum kuşkusuz. Benzerlikleri sisteme olan bağlılıkları. Türkiye’de geçmeyen, geçerli olması mümkün gözükmeyen bir idealizm bu.
Çünkü Türkiye batılı dünyanın asla anlayamayacağı bir kaos düzeniyle yaşıyor.
İstanbul’da yaşıyorsanız bakın etrafınıza 8 bin yıllık şehir Dubai gibi. Sanki 40 sene önce bir kasabaydı da bitmek bilmeyen bir imar içinde. Bu hunharca yapılan topyekun inşaatı hiç bir batılıya anlatamazsınız. Kafası almaz...
Bir geçtiğiniz yoldan, 10 yıl sonra bir daha geçmeniz neredeyse mümkün değildir burada. Her şey sürekli kendi kaosu içinde değişir. Ve burada yaşamak için farklı bir esneklik ve uyanıklığınızın olması gerekir. Bu kaosun içinde esnek bir yaşam sistemi kurmanız şarttır.
Yoksa olmaz.
Bir ülkede düzen neyse her sektöründe aynıdır.
Futbolu da bundan ayırmak mümkün değil.
Sonunda bunun da ahlakı gelişir.
Bakın trafiğe... Emniyet şeridini kullanıp 1000 şöförün hakkını çalmak kadar büyük ahlaksızlık olur mu? Ama bu kaosta bunun adı uyanıklıktır.
Bu kaos düzeni esneklik gerektir. Olmazsa olmazı budur işin...
Avcı belki Kasımpaşa’da değil, Almanya ya da İtalya’da doğmalıydı. Mancini’nin doğduğu yerde.

Bu, 8 Ekim’de Galatasaray’ın Akhisar’a kaybettiği maçın ardından yazdığım yazının başlangıcı...

Ve gerçek hala orada öyle duruyor Galatasaray açısından.
Eksiklik esneklik. Başka hiç bir şey değil.
Temel planı şuydu Mancini’nin. 2-0 olup iş kopana kadar değiştirmedi.
1-Sneijder yoksa, Emre orada yapamadığına göre ve Engin’in de bariz bir fiziksel sorunu varken, Selçuk’u oraya çek.
2-Fiziksel olarak çok iyi duran Ceyhun’u Melo’yla birlik ön stoper yap.
3-Stoper özellikli kanat savunmacılarıyla Kuyt ve Sow’un karşısına dikil.
4-Rakibi durdur ve Selçuk’la Bruma ve Burak’ı Caner ve Gökhan’In arkasına kaçırıp içeriye kes. Drogba ve ters kanattan gelecek ekstra hücumcuyla golü at.
5-Olmadı Drogba’ya uzun at indirdikleriyle bir şey bulamazsan da savunman rahatlar.
Yani oyunu dengede tut her şeyden evvel.
İşte bu yüzden maçtan sonra lig tv’ye ingilizce ‘penaltıya kadar mükemmeldik’ diyor Mancini. Ama çeviri ‘sahaya iyi yerleştik’
Ve zaten anladığımızı, ‘keşke’sini de söylüyor, ‘1 puanla ayrılsaydık...’ Ama çeviri 3 puanla ayrılsaydık iyi olurdu. Çevirmen kurtama harekatında

Çünkü temel planı 2-0’a kadar değiştirmiyor.

Tabii bundan Yanal’ın skor kaç kaç olursa olsun oyun merkezini ileride tutan oyun planından vazgeçmemesinin verdiği cesaret de var.
‘Ben nasıl olsa Gökhan ve Caner’in arkasına sarkarım’ diyor.

Ama Yanal’n buna karşı planları var.
1-Öncelikle derbinin ruhuna uygun bir Drogba’ya bezdirme harekatı... Egemen kariyer zirvesini yapıyor. Topal hep Drogba’yla kalan stoperine mükemmel bir ikili sıkıştırma desteği veriyor.
2-Webo tersi eşleşmelerde hiç tembellik etmiyor. Her seferinde en azından büyük zaman kazanıyor.
3-Emre ve Baroni, Caner ve Gökhan tarafından sürekli destekleniyor. özellikl Caner savunmacı bir orta saha performansıyla oynadığını göremeden bu maçı analiz etmek mümkün değil. Böyle olduğu için 2. golde topu kapan Emre golü atan Cristian...
4- Bu yapı Ceyhun ve Melo’nun top yapıp Selçuk’a aktarmasını güçleştiriyor.
5-Selçuk geri gelip topu çıkarmak zorunda kalıyor. Ve öndeki üçlü kopup yalnız kalıyor.
Bunun doğal sonucu Galatasaray’ın tek pozisyon dahi bulamayışı.
Yanal’ın planı tutuyor. Mancini cevap veremiyor.
Saha içi reaksiyonu da sıfır...
Yanal’ın orta sahada yarattığı kaosun Mancini tarafından anlaşılması kolay değil.
O nasıl olup da Ceyhun’un bu presi aşamadığına kafa yoruyor muhtemelen. Bruma ve Burak’ın nasıl bu kadar oyundan koptuklarını anlamaya çalışıyor.
Çünkü Mancini’nin 4 hareketli hücumcusunun bu kadar atıl kalmasını maç içinde anlaması olanak dışı.
Şansı Yanal’In da harika bir hazırlayıcı olmasına rağmen oyun içi esnekliğini çok yüksek olmayışı.
Misal Sow’u Selçuk’la değiştirip Emenike Webo çif santrforuna dönse Salih’le birlikte korkunç bir kontratak silahı yaratabilir. İşte o zaman tarihi fark ortaya çıkabilir. Mancini şanslı.

İşte en başında anlatmaya çalıştığım bu.
Mancini dünya çapında bir antrenör ve başka bir standarttan geliyor.
Burayı anlaması kolay değil. Hele de böyle sezonun ortasında gelip anlaması hiç kolay değil.
Sneijder’i merkez almış bir hücum organizasyonunun onsuz işlemesi bu kadroyla mümkün değil.

Yani diyeceğim şu:
Belki seyrettiğiniz maçtan büyük bir keyif almamış olabilirisiniz. Müthiş bir estetik de göremediniz. Ama sahada dersini iyi çalışmış Yanal ve ekibinin güzel değilse de iyi oyunu vardı.
Öte yandan Mancini’nin konuyu henüz anladığına dair her hangi bir emare yoktu.