Övgüler törpülendi

1- Stoch illüzyonu,
2- Özer’den Alex çıkarma yanılgısı,
3- Emre ve Baroni’nin oyunun kurulumuna katkılarının olmayışı,
4- İki savunma kanadının akınlara hiç katılmayışı,
5- Tanınmaz haldeki Semih...
Fenerbahçe’yi ilk yarıda futbolda geride bırakan 5 temel sebep bunlardı. Aykut Kocaman’ın bütün bir sezon boyunca, takımını ayakta tutmak için gösterdiği yoğun çaba ise takdire şayan... Ama dün akşamki bu durum, övgüleri törpülüyor...
Orduspor’a gelince... Metin Diyadin ile topla oynamayı, pas yapmayı seven bir takımdı Orduspor. Sadece 10 gün aradan sonra, bu kez orta sahada ve savunmada da sağlam basan, hızlı 4-5 oyuncu ile kontraya çıkan, standart bir Hector Cuper ekibine dönüşmüşler. Bu dönüşüm belli ki başarılı olacak. Eğer Stancu, üstün şut becerisinin yanına santrfor olabilmeyi de ekleyebilirse, Fenerbahçe’yi rahatlıkla yenebilirlerdi. Yapmaları gereken Culio’ya savaşçı-sanatçı bir yardımcı bulmak.
Aykut Kocaman’ın, ikinci yarıda yaptığı ilk hamleler son derece yerinde...
1- Her ne kadar bir planı olmasa da Dia’nın yırtıcılığı,
2- Caner’in Ziegler ile uyumu,
3- Mehmet Topuz’un savaşçılığıyla Emre’ye önde oynama imkanı sağlaması,
4- Dia’nın yardımıyla Gökhan Gönül’ün oyuna daha fazla katılması, Fenerbahçe’yi değiştirdi.
Aykut Kocaman Baroni’yi çıkarıp, Bienvenu’yü oyuna alana kadar plan iyi de işledi. Ancak Baroni’nin çıkıp, Orduspor’da da Hakan Özmert’in oyuna girişi, orta sahada top tutma önceliğini ev sahibine verdi. Eğer Stancu, biraz daha dikkatli ve becerikli olsa Orduspor, maçı rahatlıkla alabilirdi.
Aykut Kocaman yola koyulurken, Alex’siz bir 4-3-3 hedefliyordu, sağladığı onca başarıya rağmen bu planından çok uzak.