Zemin müsait

Galatasaray’daki kendine güven seviyesindeki belirgin yükseliş dün de başroldeydi. Bayağı bir öne geçtiği düşünülen ezeli rakiplerin içinde bulundukları zor durumun bunda katkısı var kuşkusuz. Terim ve ekibinin enjekte ettiği oyundan keyif alma halinin de katkısı var. Kimsenin kaytarmadığından herkesin emin olmasının da tabii... Kabul edelim ki, her şey hiç beklenmedik bir şekilde Galatasaray’ın lehine döndü. 3 ay önce hiç düşünülemeyecek bir dünyada yaşıyoruz artık. Galatasaray’ın her bir bireyi, en azında sahada olanlar bunun fazlasıyla farkında belli ki... Dün bunu Melo’nun Fiorentina’dan bu yana ilk kez kıran değil oynayan olmaya çalışmasında gördük biraz. Ujfalusi’nin Messi’nin bileğine basan adam olmaktan sürekli rakip yarı sahada hatta sürekli ceza sahası etrafında olan bir hücum silahına dönüşünde gördük. Artık birer fıkra kahramanına dönen Sabri ve Kazım’ın yeni ve farklı görevleriyle farklılaşmasında gördük biraz da... En çok da Baros’ta gördük farklılığı... Rijkaard’ın ilk dönem futbolunu da benzer şekilde selamladığımızı hiç unutmadan, Galatasaray’ın 3 ay öncesinden çok farklı olduğunu söylemek zor değil. Henüz Trabzon standardında olmasa da, Burak’la kurduğu iletişimi henüz Galatasaray’da kimseyle kurmuş gözükmese de Selçuk’un bu haliyle dahi fark yarattığı açık. Sabri’nin delice presi ve Melo’nun basit oyunuyla Galatasaray’ın oyun merkezinde bariz bir kalite artışı var. Bu takımı farklılaştırıyor.

Arda’ya daha fazla serbestlik, Baros’a boşa kaçma şansı sağlıyor. Orta sahada topa sahip olarak savunma yapmak bu. Daha az yorucu, daha sonuca dönük... Şu gerçek ki, yetenek ve oyun görüşü arttıkça pas seçenekleri artıyor. Böylece yeteneklerin sergilenmesi kolaylaşıyor. Galatasaray belli ki yine önde oynayacak. Ön liberosuz, iki yönlü orta sahalarla. Savunma kanatlarını oyuna sokacak. Böyle bir futbol için bundan daha uygun şartlar olamazdı. Hem Avrupa’da yoksunuz. Hem ligdeki Avrupalılar hasarlı. Gelişmek için ideal bir zemin. Ve herkes bunun farkında...