Bırakın artık Emre'nin yakasını

Etti mi üç..
Ve hemen “Böyle de olmaz ki. Karşılığı en az dört maç” diye yorumlar yapılmaya başlandı. Geçelim bunları dönelim Trabzon maçına. Aykut Kocaman “kaptan pazubendi” ile Emre’yi sahaya sürdü. Emre, Zokora’nın yanına gitti.. Elini sıkmak istedi.. Zokora suratına bile bakmadı..
O’nu da geçelim. Tribünlerden kendisine edilen küfürlere de aldırmadı. O Zokora da cezayı az bulmuş olacak ki, Emre’ye futbol sahalarında görülmemiş bir tekme salladı. Hareket bir değil “beş kırmızı“ kartlık.
Ama Abitoğlu’na göre “sarı”yeterli. Ya Colman? O da arkadaşının öcünü almak için daha önce ayağa öyle bir giriş yaptı ki.. Abitoğlu’na bir sorum var: “Zokora’nın o tekmesinde Emre sahada kalsaydı ‘Allahım ben ne yaptım’ diye kafasını yerden yere vurur muydu. Sanmıyorum. O’na en iyi cezayı Zekeriya Alp’in başkanlığını yaptığı MHK’nin vereceğine adım gibi eminim.
Emre, sezon sonunda Atletico Madrid’e gidecekmiş. İspanyol gazeteleri öyle yazıyor. İtalya’da, İngiltere’de el üstünde tutulan Emre’nin Türkiye’de her hareketi olay oldu. Bazen acımasızca eleştirildi. Yerden yere vuruldu. “O, daha önce de böyle yapmıştı, şöyle yapmıştı” diye en ufak bir hareketinde eski defterler açıldı. Tüm dünyada yıldız futbolcular korunur. Bizde ise haklı haksız vur abalıya. Bakalım o giderse kimleri eleştireceğiz..

Niye korner atıyor, neden Trabzon’a geldi

En çok neye hayret ettim biliyor musunuz. Köşe yazarı bir kardeşimiz, Emre’ye yapılan tepkilerin kaçınılmaz olduğunu söylüyor. Size bu arkadaşın yazısından bir paragraf sunuyorum: “Bizim kızdığımız nokta, Fenerbahçe’nin bu durumu bile bile Emre’yi Trabzon’a götürmesiydi.”
Durun daha bitmedi. Başkan Sadri Şener “Her kornere Emre gidiyor. Nedir yani bu şimdi. Öyle dediler ona çünkü birşeyler atsınlar kafana diye.”
Şimdi burada biraz duralım. Köşe yazarı arkadaşa göre Emre kadroya alınmayacak. Aykut hoca, kaptana “git evinde otur” diyecektı.
Sadri Şener’e göre “Emre korner atmayacaktı”
Ya penaltı olsaydı?
Bu iki süper görüşe göre “Onu da atmaması gerekiyor.”

Sadri Başkan’a şaşırıyorum...

Sadri Başkan’ı spor aleminde sevmeyen tek bir kişiyi bana gösteremezsiniz. Sohbetine doyum olmaz. Güler yüzlüdür. Espri küpüdür. Ancak; Trabzon Başkanı öyle şeyler söylüyor ki, şaşırmamak imkansız.
İşte bazıları; “Emre, Belçika Milli Takımı ile 2011 yılında deplasmanda oynadığımız maç sonrası beni dövmek için uçağın kapısında beklemiş.”
“Emre’ye verilen ceza az. Kupamızı isteriz. UEFA’ya, CAS’a gideceğiz. Federasyonu düşüreceğiz. Trabzon yenilirse dünyanın sonu olur.”
Kusura bakma Sadri Başkan, devre arasında soyunma odalarının koridorlarında kalabalığın arasında o sinirli halini gösteren fotoğrafı görünce ne yalan söyleyeyim şaşırdım.
Diyorsun ki; “Emre, parmağı ile işaret etti. Onu bulmak için aşağı indim. Bulsam terbiyeli ol diyecektim.”
Vallahi bu bana biraz garip geldi. Koca Başkan bir futbolcu ile böyle bir ortamda nasıl muhatap olur bir türlü çözemiyorum. Hele hele Stadyum programında Ersin Düzen’in “geçmiş olsun, üzgünsünüz. Maç sırasında yaşananlar sizi bir hayli üzmüş. Biz de üzüldük“ cümlesinin ardından, sizin “üzülmemişsinizdir. Fenerbahçe kazandı diye sevinmişsinizdir” diyerek telefonu kapamanız hiç de hoş değildi. Milyonların izlediği bir programda bu şekilde cevap şık olmadı.
Neyse gelelim başka bir olaya; Başkan işini gücünü bırakmış, kendini Trabzonspor’a adamış. Bir ayağı İstanbul’da, öbürü Trabzon’da. Hepsi için demiyorum ama, bir takım kendini bilmezlerin maç sonrası yaptıkları protesto.. Ellerine ne geçtiyse atmaları.. Ve koca Başkan’ın o protestolar arasında arabasına binip evinin yolunu tutması.. Bunlar çirkin şeyler. Tribünlerde yapılan taşkınlıklar.. Küfürler.. Bugüne kadar hep Trabzonspor’un aleyhine işledi. Eğer, böyle devam ederlerse bir gün gelir o kulüpte kimse başkan olmak istemez. Yönetime de zor adam bulurlar. Böyle biline..

Bienvenu, Sow kadar etkili

Bienvenu‘nun büyük ümitlerle alınan ve şu anda sakat olan Sow’dan hiç aşağı kalır tarafı yok.
Trabzonspor maçında bunu herkes gördü. Bir kere çok çalışkan. Sahada ayağını basmadığı yer bırakmadı. İkincisi yüzü hep rakip kaleye dönük. Pas alışverişleri.. Rakiplerinin yanından gölge gibi sıyrılması.. Ve de golcülüğü. İnanın devamlı şans bulsaydı belki de değişmez adam olurdu. Aykut Kocaman, Trabzonspor maçında en doğru tercihini yaparak Semih’i kenarda oturttu ve O’nu ilk onbirde sahaya sürdü. Bienvenu da attığı golle kendisinden bekleneni fazlası ile verdi. Fenerbahçe, 34 haftalık ligde iyi değildi. Nasıl iyi olsun ki, geçen yılın şampiyon olan ekibin yıldızları golcü Niang, Lugano, Santos bir anda buhar olup Türkiye’den uçmuşlardı. Bunun dışında 3 Temmuz’dan bu yana devam eden şike iddiaları.
Kısacası zor günler Play-off’a kadar geldi. Ve Play-off’ta beklenen patlama gerçekleşti. Bu nedenle Aykut hoca ve talebelerini böylesine zorlu günleri aşarak finale kadar geldikleri için kutlamak gerekir diye düşünüyorum..