BARIŞ, BARIŞ, BARIŞ...

Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa şimdi en güzel şiirdir barış. ‘Yaşar Kemal’

Bir yanda sokakta oynarken öldürülen çocuklar, bir yanda güzel günler umut ederken öldürülen askerler. Bir yanda sokağa çıkma yasağı yüzünden kızını toprağa veremeyen ve onu derin dondurucuda saklamak zorunda kalan bir anne, bir yanda asker evladının ölüm haberini alan bir annenin feryadı... Bir yanda memleketin doğusunda öldürülen polisler, bir yanda memleketin batısında Kürt oldukları için saldırıya uğrayan, öldürülen insanlar. Resmi sivil, çoluk çocuk, yaşlı genç... Onca can...

Kardeşim askerliğini Hozat’ta yaptı. 18 ay boyunca annemin gözündeki yaş dinmedi. Annelerin neler yaşadığını biliyorum. Bu yaşananlara dur demediğimiz sürece de daha çok annenin canı yanacak. Oyun değil bu ve hiçbir şey canlarımızdan daha değerli değil. Bu yüzden, Martin Luther King’in dediği gibi, “Ya birlikte kardeş gibi yaşamayı öğreneceğiz ya da aptallar gibi hep beraber yok olacağız”.

Anneler çocuksuz, çocuklar babasız kalmasın artık. Barıştan başka çaremiz yok.

Tüm yaşananlardan dolayı çok üzgünüm. Böyle bir ortamda spor üzerine yazmak ne mümkün. Bugün kapalıyız, yastayız...

Ölen tüm kardeşlerime Allah’tan rahmet, yakınlarına sabır dilerim.