10. yıl marşı!

Çolak’ın 45. dakikada attığı kafa hatırlattı bu kazayı. Be evladım Selçuk’un orta değil, zarfı sana doğru geliyor. Adrese bakacak ve kutuya bırakacaksın! Ne diye kendini sıkar, tam teslimat anında eciş bücüş olup buruşursun? Yüzde 100 pozisyon ziyan oldu gitti. Bu işler beceriden çok özel çalışmalarla gelişecek işler. Yani? Normal çalışma sonrası, Emre mutlaka futbol melekelerini geliştirecek meşguliyetlerle uğraşmalı!

Bu Kenan’ın neresi yaralı anlamadım! Bir de yaralı olmasa ne yaparmış? Yaralı-maralı ama mükemmel bir takım oluşturup, ne futbolcular bulmuş. Kapı gibi savunma, çatır çatır orta alan. Üstelik her yöne hareketli, çabuk, sağlam, dayanıklı futbol anlayışı. Kemal Özdeş’i de sporcularını futbolla bu denli özdeşleştirmesi nedeniyle kutlamak isterim. Galatasaraylı’ların asabını bozacak düzeyde sıkı mücadele ettiler, zorladılar. Hele hele Dixon! Melo ve Ujfalusi’yi sinir hastası edip öldürecekti de, cinayet aletini hiç kimse bulamayacaktı! Bu ikili ‘Kantaron’ ekstresi içmeli, her an kızarabilirler dikkat! Muslera ve İlker’i de kutlamak isterim. İki mükemmel kaleci izlettiler.

İlk yarıda gönlündeki gezi alanlarını bulamayınca bunalan, ruhu da kararan Galatasaray, diri Manisaspor karşısında ikinci yarı iyice bocalar düşüncesinde, ümidinde olanların çuvalladığı bir süreç yaşandı Arena’da! Temposunu rakibinin üzerine çıkarmaya yeminli bir Cim Bom. Başardılar da, onlarca pozisyon arasında bir Selçuk resitali. Adeta Rumelihisarı’ndan attı, top gitti Anadoluhisarı baruthanesinde patladı 1-0.

Dün gece 10. yıl marşı yazılabilecek değerde gibi oldu! Bu liderliğe bir Kayahan bestesi gider mi? Gider. ‘6 maç üst üste kazandık, araya Fenerbahçe’yi de kattık’ gibi bir güfteyle başlasınlar işte... Galatasaraylı için kaç türlü hasret bitti be!