Devam Arda...

Yolunu belirlemiş gidiyorsun. Nereye? Paşa gönlünün arzu ettiği yere! Devam Arda; yaşam senin yaşamın, modelinden bize ne! Aslında deneyim ve yaşanmışlıkların yanında, bizimki ne? Geçen uzuuun yıllarımız, gazoz değerlerinde... Rahat ol, bak dalgana...

‘Devam Arda...’ Niçin? Haklısın da onun için. Üstelik hepimizden de akıllısın. Hatta ağabeylerinden bile! Mesela efsane kaptan Bülent Korkmaz; disiplinden ve Galatasaray değerlerinden zerre kadar ödün vermedi. Özel yaşamı ders olarak okutulup, fakültelerde ‘tez’ konusu dahi olamaz mı?

Ya Hakan Şükür? Yemin ederim ki, çok şeyi ondan bile iyi bilirim. Şükür’ün tek boyutlu gördüğü kendi yaşanmışlıklarını, çok boyutlu gördüm çünkü ben. Hasan Şaş öyle, Ergün Penbe böyle, Emre Aşık, Arif Erdem, Ümit Davala, Okan ve daha birçok sporcunun şöyle... Ne yaptıklarını bilirim...

Galatasaray tarihinin en büyük, en görkemli başarılarını da bu jenerasyonun yaşattığını da, tüm dünya bilir. Bilir de neye yarar? Hepsi teker teker, beş kapıdan birinin önüne kondular! Kimin kılı kıpırdadı? Taraftarın çıtı çıktı mı? Hayır. Ya kongre üyelerinin? Ne münasebet. Divan? Hadi canım sizde... ‘Bunların alayı birer, Kunta-Kinte. Asıl olan camiadır, taraftardır’ derler. Sonra? En büyük başarılara imza atmış, Galatasaray’ı mükemmel şekilde temsil etmişlere ‘sepethavası’; Hagi, Taffarel, Popescu, Capone’de aynı kriterler dahilinde ‘memleketleri havası’ çalarlar. Ve gerçek emekçiler söylenir durur ‘meydan kimlere kaldı?’ diye... Devran da döner tabi!

Kerameti kendinden menkul değerler idaresi! Babalı zengin çocukları, sihirbazlar, lobiciler, torpilliler, çenebazlar ve şakşakçıları. Onlar idare edecek, sizin üzerinizden havasını yapacak, nasiplenecekse ve alem buysa, kralı da sen olacak, bildiğini de yapacaksın... Hatta arada bir arkadaşlarına bile dalacaksın.

Çünkü önünde, taptaze canlı, kanlı, dip diri örnekler var. Galatasaray’a beklenen kriterler dahilinde hizmet edenler cezalandırılır. Hadi aksini iddia etsin birisi. Bu gerçekler ışığında devam Arda... Süreç biraz sıkıntılı olsa da, hiç olmazsa kafana göre takılmış olmanın huzuruna erer, ötekilerin yaşadığı düş kırıklıklarını yaşamazsın.

Devam Arda... Devam... ‘Böyle başa, böyle tarak’ derler ya! Doğruymuş...