Eksiği var fazlası yok!

Gerets, çilekeş adam. Neyle uğraşacağını şaşırmış durumda. Bir de daha oyunun başında Yalçın’ın sakatlığı eklenmedi mi sanki adamın işi teknik direktörlük değil de çile bülbülüm çile... Bulunmayanların dışındakilerden iyi bir kadro oluşturmuş. Hepsinin de saha yerleşimi doğru. Doğru da, yetmez ki. Göbekte Orhan Ak ve Tomas direnç sağlıyor. İki kenardaki genç aslanlar Ferhat ve Uğur, hiç de fena oynamıyor. Sabri ile Hasan Şaş, takımın kanatları ve en zor görevin Volkan’la Cihan’ın üzerinde olduğu söylenmeli. Hem savunma güvenliğini sağlayacak hem de hücum organizasyonlarını oluşturacaksın. Güç iş. Ümit Karan ve Necati, gayretli ama savruk. Daha dengeli olmaları gerekirdi.Galatasaray pas yapamıyor mu, yapmıyor mu bilemedim. Çünkü soyunma odasında yoktum! Tercih edilen sistem havan topu stili. Topu şandel kaldıracak ve rakip alana aşırtacaksın. Hedefi tuttu, tuttu. Tutmadı, uğraş dur tekrar kazanmak için. Rastlantı eseri mermilerle hedefi bulmak kolay mı? Belki de olacaktı, bu kez de şansları yaver gitmedi. Volkan yine kaldırdı, Hasan Şaş olabileceği en güzel yerde topla buluştu, iyi de vurdu ama yan direğe takıldı. Daha sonra acaba Konya’da elle oynamak serbest mi bırakıldı diye düşündüren bir pozisyon oldu. Ömer’in eline çarpan top! Tokat terste, ama yardımcı hakem doğru yerde. Tık bile demedi. Müftüoğlu da zaten 60 metre mesafedeydi, danışamazdı! İkinci yarı Uğur yok, Hakan Şükür var. Anlaşıldı ki, Gerets fakirin tavuğu gibi tek tek yumurtlamaktansa oyunu risk etmeyi seçti. Ancak bir şey değişmedi. Dün gecenin akılda en çok kalanı genç Ferhat olmuş, Galatasaray’da orası galiba doldurulmuştur. Son dakikalarda Aydın girdi, Konyalılar’ın değil ama Galatasaraylılar’ın gecesini de, geleceğini de aydınlattı. Şahane bir vuruş ve son dakikada gelen üç puan. Helal olsun gençlere... Yetiştirenlere de...