Zafer haftası...

30 Ağustos bayramımızı ve zafer haftamızı kutladık. Eylül döneminde oynanacak iki milli müsabakada, zafer haftası mutluluğu devamı olabilir mi acaba? Olabilir inşallah. Ukrayna karşısında izlediğim Türkiye, bu konuda umutlandırdı beni. Dünya ve Avrupa zirvelerine yakışacak olgunluk ve kalite hamili bir futbolcu topluluğu izledik.
Fatih Terim ve sporcuları, “umutsuzluk senaryosu üretim tüccarlarına ‘yanılıyorsunuz’ diyebilecek yeterliliktedir” diye düşünüyorum.

Aslında düşüncelerini açıkça paylaşanlara ‘bravo’ demek gerek. Çünkü pusuya yatmış fetbazlar da var. O yapı çok daha tehlikeli ve zararlı. Umutsuzlar hiç olmazsa düşüncelerini erkekçe paylaşıyor. Her iki müsabakanın da zorlu geçeği bir gerçek. Evimizdeki avantajı doğru anlamda kullanacağımız da, bir başka gerçek.



Bosna zor olacak. Fakat Sarayova’da son yenildiğimiz müsabakadaki gaflete de umarım bu sefer düşülmeyecek. Çünkü son derece kritik müsabakaya adeta ‘dostluk maçı’ anlayışıyla çıkmış ve son düdük çalınca yanıldığımızı anlamıştık.
İstanbul sınavı da bir başka kolay gözüken zorlu karşılaşmaydı.
Hiçbir amacı olmayan ve rahat top kullanan rakipler karşısında, iddialı ve gerilim içinde olan daima zorlanır.

Bu gerçeğin tüm fotoğrafları ASY sahnesinde izlendi ve rakip güç de olsa geçildi.
Şimdi “iki gerilim yüklü taraf oyununda, böylesi riskleri çok daha fazla yaşayıp deneyim kazanan Türkiye avantajını kullanacaktır” desem, yanılmış mı olurum? Zannetmiyorum. Milli sporcularımızın kalite ve birliktelikleri, bu iki etabı aşacak ve ülkemiz Güney Afrika yolu mücadelesini başarıyla geçecek yeterlilikte.
Türkiye; İsviçre-Avusturya’nın en fazla heyecan veren, en renkli futbol topluluğuydu. Aynı anlayış şimdi grup müsabakalarında da sahneleniyor. Baştan istediğimiz gibi gitmese de, sonu iyi bitecek. Güveniniz.

Nerede görüldüler
Baros, Ankara’da Müftüoğlu’nu kandırırken.
Belözoğlu, Özkalfa’yı iterken.
Özkalfa itilmesine rağmen, düşmezken.
Ahmet Gökçek, Ankara’nın gücüne geçerken.
Güce geçmesi, sporseverlerin gücüne giderken.
Üstünel Sezgin’in boynuna sarılırken.
Polat Yenikent stadında, yüzü asıkken.
Marsel İlhan ABD açıkta, tur atlarken.
Basketbol milli takımı, İzmir’de dökülürken.
Tanjevic ‘dökülme’ halini izlerken.
Turgay Demirel, sabırla seyrederken.
Maliye KİT ve belediyeleri es geçip...
Kulüp gelirlerine el koyarken.
Sakaryaspor Tavşanlı’ya giderken.

Popülaritemetre

Yükselenler
Daum: F.B. Teknik direktörü
Rijkaard: G.S. Teknik direktörü
Arda Turan: G.S. Futbolcusu
Mustafa Sarp : G.S. Futbolcusu
Semih Şentürk: F.B. Futbolcusu
Ziya Doğan: Diyarbakırspor T.D.
Mustafa Yazıcı: Beylerbeyi Başkanı

İrtifa kaybedenler
Mustafa Denizli : B.J.K. Teknik direktörü
Bobo: B.J.K. Futbolcusu
Emre Belözoğlu : F.B. Futbolcusu
Broos: T.S. Teknik direktörü
Alanzinho: T.S. Futbolcusu
Tanjevic: Basketbol Milli Tk. koçu
Haluk Ulusoy: TFF Ex Başkanı

Bülent Uygun
‘Hangi şartlarda, neleri başardığını’ bilip de, bilmek istemeyenler ‘istifa’ diyor. Sivasspor’un 40 yılda bir bulduğu başarının en önemli mimarlarından biri Uygun’a, uygun olmayan eleştirileri yansıtanlara Fikret Ünsal vermiş cevabı: “Uygun’u harcayamazsınız.” Devamını da ben söylemek isterim ‘daha uygununu da, zaten bulamazsınız.’

Tavşanlı Linyitspor
Pazar günü Tavşanlı’ya gittim. ‘Bunca yıllık yaşamımda böylesi spor etiğine sadık, konuksever ve gerçek Türk profilini örnekleyen bir yer görmedim’ desem, abartmış olmam. Helal olsun Tavşanlı insanlarına. Küfürsüz, kafirsiz centilmence müsabakayı izlediler ve bir tek dahi çirkin tepki vermediler. TSYD Kütahya temsilcisi Ahmet Eren’in şahsında, tüm Tavşanlı halkına şükran duygularımı ve saygılarımı göndermek isterim. Tavşanlı ADA stadı, ihtiyacı olan her yerin ders alacağı bir erdem kürsüsü olmalı.