Aybaba ile buraya kadar

Yönetim büyük uğraş verip seneye Avrupa kupalarına katılabilme adına kriterleri yerine getirdi. Amaç Şampiyonlar Ligi’ne gidip, hem prestij, hem de para kazanmak. Başkan Orman da, “Benim için üçüncülük başarı değildir” diyerek bu hedefi apaçık ortaya koydu. Hatta daha da ileri giderek; teknik ekibin aksi sonuç aldığı taktirde yolların ayrılacağını özellikle vurguladı.

Tüm bu gelişmelerden herkes haberdar olurken, Samet Aybaba ve ekibi kafalarını kuma gömdüler! Aybaba o kadar çelişkiler içinde ki, takım üstündeki kontrolünü tamamen kaybetti. ‘Feda’ diyerek aldırdığı Dentinho’yu gören yok. Bu kadar yokluk içinde, lükse kaçtı. ‘Madem oynatmayacaktın neden aldın’ diyen yok! Bursa önünde Mehmet Akgün’den ön libero, Oğuzhan’dan sağ açık yaratmaya çalıştı. Yetmedi, üç gün önce ‘Hazır değilim’ diyerek Sancaktepe maçında oynamayan Mustafa’yı kurtarıcı diye sahaya sürdü. Hatasında ısrar edip devreyi farklı mağlup bitirmeyi tiyatro gibi izledi. Hadi diyelim Aybaba bir anlık gaf yaptı. Ya Recep Çetin ve Ulvi Güveneroğlu’na ne demeli? Belli ki, yardımcılar da ‘Kral Çıplak’ı oynuyor. “Yahu hocam bu kadro ile takımı sabote ederiz” demiyorlar.

İdmanı Fener belirliyor!

Takımın başında Samet hoca var. Antrenmanların nasıl olacağına bakın nasıl karar veriliyor. Aybaba idari menacer Levent Gökçeoğlu’na talimat veriyor. “Şu Fener’in menaceri Hasan Çetinkaya’yı ara da, idmanlar kaç gün açık biz de ona göre karar verelim” diyor. Ve bu doğrultuda karar alıyor. Ama Fenerbahçe’nin üç ayrı cephede yola devam ettiğini algılayamıyor. Aybaba böylece Beşiktaş tarihinde hiç olmadığı kadar medyayla, camia arasına duvar örüyor.

Aybaba’ya göre gelmesi konusunda her kesim destek verdi. Ama hoca herkes ile birer birer köprüleri attı. Şu an yanında kimse yok. Yalnızları oynuyor. Maalesef kendi bindiği dalı keserek daha sezon bitmeden meçhul sonunu bekliyor. Görev almadan önceki Aybaba ile şimdiki arasındaki fark ne derseniz; ‘Siyah ile beyaz kadar’ demek abartı sayılmaz.