Niyetini kusan adam: Sergen!

Salağa yatmış bekliyorum, pozisyon gelirse diye. Takım kazandı korneri, savunma çıkardı, gelişine bir kapattım, gol! Ya 2-1 ya da 3-1 oldu hatırlamıyorum... (İnsanın aklına hep araba markası ya da para gelince skor gelmez tabi). Kendimi yerlere attım hemen, çıkartın beni diyerek de işaret ediyorum. Ben arabanın peşindeyim abi!

Sergen Yalçın bu sözlerin sahibi. Hani geçen gün Onur sakatlandığında ‘yalandır’ diyen. Herkesi kendi gibi zanneden. İki dakika beklemeden niyetini kusan, iyiyi değil, kötüyü düşünen. Sergen sahalarda iyiydi, hoştu. Futbol bitince az iş-çok para diyerek konuşmayı seçti. Devlet eliyle, sizin-benim paramla akıl veriyor, dalgasını geçiyor. Bazen sınırı da aşıp, ayıp ediyor. Umarım o geceki ayıbından sonra Onur’u ilk arayanlardan olmuştur.

Umut ve Hayrettin!

Umut’un bana, bize, en azından benim gibilere, yani özetle kendisini eleştirenlere kızdığını biliyorum. Ancak yanlış yapıyor, bize kızarak günahımızı alıyor. Umut kötü futbolcu, daha da ötesinde kötü niyetli diyen yok. O nedenle Umut bize değil, takıma ‘gerçek bir forvet’ almayanlara, tek umudun kendisine bağlanmasını sonucunda ortaya çıkan kendi verimsizliğine yol açanlara kızmalı. Ha bir de Umut lütfen çıkıp ‘kim ne derse desin ben en iyilerden biri olduğunu biliyorum’ demesin, biraz da böyle düşünüversin. Yoksa yıllar önce bunları söyleyip şimdilerde sadece komiklikleri klip olan Hayrettin’e benzeyecek.

Körfez’den bakınca Yattara

Kocaeli seyahatim çok renkli geçti, keyifli geçti, detaylar bende kalsın. Önce belirteyim ki, Kocaelispor keşke bu hale düşmeseydi de biz Kocaelispor-Trabzonspor maçına gitmiş olsaydık, olmadı. Neyse, geçelim saha içine. Çok acayip bir maçtı, Bordo-Mavi’nin izdihamı vardı. Hatta basın tribünü ile taraftarları sadece adam boyunda bir tel ayırdığı için sağduyularımızın sesine sıkça kulak verdik. Evet, ‘size her yer Trabzon’ ama o gecede bir tuhaflık, daha doğrusu ‘fazlalık’ vardı. O fazlalıklar da önemli bir sıkışıklığa yol açtı. Hemen yanımdaki abi, “Dedim ben size evde izleyelim hiç bir şey görmüyoruz” diyerek maçı adeta bizim önümüzdeki ekrandan izledi! Maç boyu güldü, güldürdü. O neşeli abiyi bile çileden çıkaran tek kişi vardı; Yattara. Umut’a da kızdı, Colman’a da, ama sitemkardı onlara. 61’e ise kızgın. O yılların kandırmacasının sonucuydu belki o ve diğerlerinin tepkisi. Kısaca Yattara’nın maskesi düştü, yönetimin alması gereken kararın ipuçları görüldü!

Resmi sitenin amacı ne?

Malum söylem şu yandaş basın işi. Trabzonspor da bulaştı. Yanlışlığını tabi ki zaman gösterecektir ama en azından şimdi sakil. Tıpkı o; herkes ‘penaltı’ diyor komikliğindeki gibi.
O zaman birgün herkes ‘penaltı değil’ derse ne olacak diye sormuştum. Şimdi de başka bir mesele var; Trabzonspor’u her öven yazı resmi sitede yer alıyor. Peki öven, göklere çıkaranlar yarın başka bir şey yazarsa? Ne gerek var bu kavram karmaşasına. Trabzonspor’un kendisini övenlere mi ihtiyacı var? Forumlarda hepsi var. Peki neyin peşinde bu resmi site?

Şimdi sıra Onur’da...

Bir çeşme gözüyle bakarsak ‘hayrat sahibi’ Nuri Albayrak, çeşme de Onur Kıvrak. Futbol tarafından bakarsak da Onur yenisi, Tolga aslında en deneyimlisi. O Tolga, genç Onur’un en büyük yardımcısı olmuştu, biliyorum ki sakatlığı da en çok o üzüldü. Ama şimdi sıra Onur’da. Son haftalara, belki de yaşadıklarından fazlasına Tolga abisini o hazırlamalı.