Antidepresan

Galatasaray en son maçını 5 Şubat akşamı Trabzonspor’a karşı oynadığından beri tek bir resmi maç yapmadı. Arada hazırlık maçları oynasa da lig ritmine, birçok rakibinden iki hafta sonra dahil olabildi. O yüzden Okan Buruk ve futbolcularının tempo sorunu göze batmış gibi görünse de Galatasaray’da eksik olmayan tek şey; kalite. İyi bir kadroyu, devre arasında çok daha iyi hale getirdiler. Okan Buruk, maça Mata ve Yunus ile başlayıp, son maçını Ocak ayında oynayan Zaniolo’yu yanında oturttu. Mata erken sakatlandı, Yunus da hazırlık maçlarının çok uzağındaydı. İkinci yarıya Yunus’un yerine başlayan Zaniolo, hakkında çıkarılan sakat, depresyonda tarzı söylentilere kulak tıkayıp harika bir organizasyonla golü attı. Pek depresyonda gibi görünmüyordu. İşin şakası bir yana Zaniolo ilk maçında temposu düşen Galatasaray’ın antidepresanı gibiydi. Zaniolo henüz 23 yaşında. 1.90’lık güçlü fiziğinden beklenmeyecek kadar bilekleri yumuşak.

Fikstür rahatlığı

Galatasaray futbolcuları maçın momentumunu elinde tutacak motivasyon kaynaklarını sınırsız kullanabiliyor. Oyunun sıkıştığı, temponun düştüğü anlarda Koita’nın taç çizgisinde Abdülkerim’in solundan atıp sağından geçme teşebbüsünde Galatasaray stoperinin attığı depar ve kazandığı top bile tüm takımla birlikte tribünleri oyunun içinde tutmaya yetebiliyor. Galatasaray, Fenerbahçe’yi, Kadıköy’de yendiği günden bu yana fikstürü lehine çevirmiş durumda. Bu fikstür rahatlığı, rakiplerinden daha az yoğunluklu bir takvimde maç oynayan büyük takımlar için bazen zorlayıcı olabiliyor. Böylesine kaliteli ve geniş bir kadroyu seyrek maç takviminde sürekli zinde, hazır tutmak ayrı bir meziyet gerektirir.