Bağlantı sorununa rağmen...

Galatasaray savunması sadece ilk yarıda tam 26 top kaybı yaptı. Bu çok yüksek bir rakam. Sadece bu rakama bakarak Galatasaray’ın neden oyun kuramadığını, rakip sahaya yerleşemediğini anlayabiliriz. Her ne kadar Gomis’in mükemmel golü geceyi kurtarsa da Galatasaray’ın en büyük sorununun bölgeler arası bağlantı olduğu gerçeğini başta Okan Buruk kabul etmeli. Geri dörtlü topu öne taşırken çok hata yapıyor, bu durum Torreira’yı da değersizleştiriyor. Torreira kalitesiyle öne gittiğinde bu kez Emre Akbaba takımı hücuma bağlayamıyor. Mertens geldiği andan itibaren Emre psikolojik olarak teslim bayrağını çekmiş gibi oynuyor. Ümraniye karşısında da en sırıtan performans Emre’ye aitti.

Ümraniye Fenerbahçe’ye yaptığı baskının benzerini öndeki 3 atlet forvetiyle yapmayı başardı ve Galatasaray’ı bol bol top kaybına zorladı. İlginç olan Okan Buruk da maçın ilk 15 dakikasında bunu kendi oyuncularından bekledi. Bu baskıyla Ümraniye stoperlerinden kazanılan iki topla net denebilecek pozisyonlar üretildi. Ne var ki, Seferovic’in sol ayağına düşürdüğü pozisyonda topu neden kaleye vurmadığıyla ilgili pişmanlığı uzun süre İsviçreli santrforu rahat bırakmayacak gibi görünüyor. Maçın tekrarını izlediğinde etrafında tek bir tehdit unsuru yokken Emre’ye pas atmanın ne kadar anlamsız bir eylem olduğunu fark edecektir. Zira Emre topa ulaşsa bile ofsayt olacaktı.

Okan Buruk’un, Kerem’e ilk hafta Antalya karşısında Seferoviç’e tanıdığı krediyi tanıması beklenebilirdi. Galatasaray ön alana yerleşmeye çalışıp forvetlerinden bir mucize beklerken Kerem’in çıkıp Emre Kılınç’ın girmesi işleri düzeltmedi. Ta ki Gomis’in 86’daki enfes golüne kadar. Gomis tıpkı Antalya maçında olduğu gibi Seferoviç’in bitiremediği ne kadar atak varsa hepsini tek bir pozisyona sığdırdı ve maçı bitirdi