Birlik ruhuyla

Ülke olarak yasta olduğumuz günlerde Trabzonspor’un, Konferans Ligi’nde sahaya çıkması ne kadar zorsa acılarımızı 90 dakikalığına erteleyip futbol maçı izlemek o kadar zordu. Tüm takımlar bayraklarıyla, başkanlarıyla, kısmen taraftarlarıyla birlik ve dayanışma halinde tribünlerdeydi. Ama gözyaşlarımızı kalbimizin en derinine akıtan deprem felaketi olduğu andan itibaren yardıma koşan ülkelerin bayraklarıyla, arama tarama çalışmalarında hayatını kaybedenleri simgeleyen koreografiydi. Elbette canlarımızı kurtarırken yaşamını yitiren can dostumuz Proteo da unutulmamıştı. Saygı duruşundaki sessizlik, bir ülkenin göz yaşlarını yağmur damlası gibi dökme seromonisiydi aslında. 90dakika içerisinde01 Adana ile başlayıp, 02Adıyaman ile devam eden depremzede illerimizin tamamının plaka numarasındaki çığlıklar kulaklarımızda değil yüreğimizde çınlıyordu. Böyle bir günde futbol analizi yapmak çok zor ama Abdullah Avcı ve futbolcularının emeklerine saygı için bunu yapmalıyız.

Umarım kupayı alır

Abdullah hoca sağ bekte Bruno Peres’le başlayıp solda Eren Elmalı’yı tercih ettiğine ilk yarı sonunda pişman oldu. İkinci yarı Larsen’i sol beke alınca Trabzonspor’un oyunu dengelendi. Gomez’in santrfor etkinliği sağda Abdülkadir’i solda Trezeguet’i daha efektif kullanma şansı doğurdu. Trabzonspor, Avcı’nın ikinci yarıdaki tercihleriyle hem topun hem oyunun inisiyatifini eline aldı. Hatırlatmak faydalı olacak; Galatasaray Marmara depremiyle başladığı 99-2000sezonunun sonunda UEFA Kupası’nı kazanmıştı. Ağlıyoruz, yüreğimiz kanıyor, ciğerimiz yanıyor ama pes etmemeliyiz. Avrupa’daki 4 temsilcimizden en azından biri depreme kurban verdiğimiz canlarımız için kupayı alır umarım.