Kazanıyor ama korkutmuyor

Fenerbahçe’nin sezon başından beri en büyük rakibi ‘yetenek’... Birincisi çok erken yaşta ‘yetenekli’ damgasını yedikleri için gelişemeyen Ozan, Salih gibi oyuncuları. İkincisi rakiplerinden daha az ‘yetenekli’ bir oyuncu grubuyla yarışmak zorunda kalmaları. Futbolda fizikle bir yere kadar gelirsin, sonrası ruh ve yetenek gerektirir. Fenerbahçe, noksanlarını sezonun önemli bir bölümünde takım ruhuyla kapatabildi. Ama o kadar, ötesi yok. Fenerbahçe, Osmanlı maçında bir kez daha gösterdi ki artık rakiplerini korkutamıyor. Kadıköy ambiansını da, futbol ışığını da yitirmek üzere. Oyun son 3 aydır hep stabil, sürprize hiç yer yok. Topal, Souza, Ozan üçlüsü aynı anda sahadayken Fernandao’nun arkasında derin bir boşluk oluşuyor. Osmanlı o alanları Musa ve Maher ile çok rahat doldurdu. Bu yüzden Fenerbahçe pozisyon oyunu oynayan, baskı kuran ve dönen 2. topları alan bir takım olamıyor.

Lens ruhu!

Önceki gün babasını kaybetmesine rağmen cenazeyi bırakıp maça çıkması gerçekten göz yaşartıcı, iç yakıcı. Yetenek sizi kapıya kadar getirir ama karakteriniz sizi içeriye sokar ve masadaki yerinizi belirler. Lens bu sezon sarı-lacivertli masanın en başında oturması gereken isim. Fenerbahçe, lig yarışında hayli gerilere düşmesine rağmen bu sezon sahip olduğu tüm değerleri ve tabii ki Osmanlı’dan alınan 3 puanı ‘Lens ruhu’na borçlu.

3 ön liberoyla bu kadar

Fenerbahçe’nin uygulamaya çalıştığı planı iki sezondur Osmanlıspor başarıyla oynuyor. Fakat Advocaat’ın anlamadığı nokta; üç ön libero ile oynanacak bir oyun değil bu. Musa, Mehmet, N’Diaye ile kendine has bir stil yarattı Akçay hoca, dün gece de Mehmet’in yerine Maher’i koyarak Kadıköy’de son ana kadar direndi. Advocaat’ın rol modeli Osmanlıspor ise Akçay’dan daha fazla esinlenmeli! En azından maçın 2. yarısında yaptığı gibi bir daha zinhar 3 ön libero ile oynamamalı. Kenarda RVP, Sow, Aatif, Şen varken böyle başlayıp sonra kadro yetersiz dersen sana kimse inanmaz. Üstelik sezonun kalan bölümünde saha saygısını tamamen kaybedersin.